Yaleesa Hall maakte eerder kale techno met invloeden van breakbeat, maar gooit het op het eerste album over een totaal andere boeg. De dansvloer heeft grotendeels plaatsgemaakt voor het experiment: non-descripte baslijnen en veel krakerige, schurende tonen die met moeite uit allerlei elektronica geperst lijken te worden. Flux & friction, aldus de maker. Alles wringt en knarst, ligt overhoop met zichzelf en de omgeving, het is een beetje sombere en doelloze bedoening op deze dubbelelpee. Toch intrigeert het zeker, alle veertien tracks zijn met elkaar verbonden en toch steeds weer net even anders, alsof een nummer verder gaat waar het vorige stopte.
