Wood/Metal/Plastic Pattern/Rhythm/Rock

Ten tijde van het interview dat we hadden met gitarist Che Chen was het duo – het ander lid is percussionist Rick Brown – druk aan het werken aan deze nieuwe plaat. Het was toen al duidelijk dat 75 Dollar Bill bij iedere plaat sterk focust op de evolutie van hun geluid. Dat is op deze plaat niet anders. Dat is vooral te horen aan het extra instrumentarium en dito muzikanten die voor deze plaat werden ingezet. Opener ‘Earth saw’ is de perfect inloper. Heel gezapig en met een zichzelf steeds herhalende gitaarlijn trekt het je de plaat in. Wat volgt, is weergaloos: ‘Beni Said’ laat de typische kwarttonen van Che Chens gitaarlijnen, gebed in de Mauritaanse traditie, walsen met de saxofoon van Cheryl Kingan, de contrabas van Andrew Lafkas en de viool van Karen Waltuch – wat resulteert in een heerlijk stuk aangedikte muziek dat de trance van de desertblues koppelt aan opzwepende riffrock en psychedelica. De saxofoon zorgt ervoor dat zelfs de geest van Morphine door dit nummer sluipt. Een dikke twaalf minuten muzikaal genieten! ‘Cummins Falls’ wordt vooruit gestuwd door de extra percussie van Carey Balch en klinkt een beetje als The Velvet Underground op excursie in de Noord-Afrikaanse woestijn. De afsluiter van deze vier tracks tellende plaat is een volgend hoogtepunt waar alweer de saxofoon en ook trompet deze keer (gespeeld door Rolyn Hu) voor dat extra zorgt. Het begint als een repeterend psychedelisch nummer om nog voor halfweg naadloos te muteren in een brok drone-blues met Afrikaanse trekken, gelardeerd met spacey saxofoonuithalen. Het extra instrumentarium is zeker een meerwaarde voor het geluid van 75 Dollar Bill en maakt van deze plaat één van de beste uit hun discografie.

tekst:
Christophe Vanallemeersch
beeld:
75_dollar_bill_WoodMetalPlastic_P
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!