Whatever Forever

In GC#1223 hadden we het over ‘Earth Suck’, het vorige album van het uit Chicago afkomstige trio Oozing Wound. Ook op kwaliteitslabel Thrill Jockey en een best wel ferme plaat. Ietwat rommelig soms en door de vele bands waar de heren tot dan in speelden, allicht geen lang leven beschoren. Daar hadden we het echter deze keer mis. Drummer Kyle Reynolds, gitarist/schreeuwer Zack Weil en bassist Kevin Cribbin lijken eindelijk tevreden te zijn met de band waarin ze spelen. En of dat aan de plaat is te horen. Ze boekten vier keer zoveel studiotijd als bij de voorganger, niet dat ze er lang verbleven (vier dagen), en dat is duidelijk. Van rommelen geen sprake meer. Van bij opener ‘Rambo 5 (Pre-Emptive Strike)’ (een sollicitatie voor het schrijven van de titelsong voor het geval de film er ooit komt) heeft Oozing Wound ons bij het nekvel. Wat een basgeluid, wat een roffels, wat een oerschreeuw! Oozing Wound straalt en bundelt de energie en de impact van The Jesus Lizard, Antiseen, Motörhead en de hele noiserockscene in één nummer. En dan moeten er nog negen songs volgen. ‘Mercury In Retrograde Virus’ is er nog zo eentje, waarin die gitaar de gekste geluiden laat horen en ook de bas verslavend kronkelt. En het blijft acht minuten doorgaan, de extase tegemoet. Neem willekeurig een Skin Graft-bandje en geef ze een Karp-bolwassing. Inderdaad, zo sterk is dit nummer en bij uitbreiding de hele plaat. Op de tweede helft gaat Oozing Wound wat meer aan het experimenteren, minder geconcentreerd op nummers maar meer op noise en chaos. Maar ook hier klinkt het trio behoorlijk superieur. Dé zomerplaat bij uitstek.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Oozing_Wound_Whatever_Forever
geplaatst:
ma 7 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!