We verplaatsen ons zelden naar concerten buiten ons eigen stadje genaamd Kortrijk. Voor Terminal Cheesecake, dat zou aantreden in Magasin 4, besloten we anders.
Die band is actief sinds 1988 en toentertijd hebben we ettelijke keren geprobeerd om een concert van hun te organiseren, maar het leek nooit te willen lukken. Het is meteen ook een beetje het verhaal van hun carrière. De band bleef spelen en op regelmatige basis kwam wel ergens op een obscuur label een plaat uit, maar populair werden de Britten nooit. Vanaf 1995 tot 2013 was het over en uit, om dan met twee nieuwe leden opnieuw te beginnen. Veel bijval kregen deze gerenommeerde spaceheads nog steeds niet, tot ze op Roadburn mochten aantreden. Plots kwamen de aanbiedingen voor concerten binnen en konden ook weer albums worden gemaakt.
Een beetje te veel
Maar eerst was er Blown Out, een van de vele bands waarin gitarist Mike Vest actief is. Ze allemaal vernoemen, zou ons te ver leiden. We beperken ons tot 11PARANOIAS, Bong , Drunk In Hell, Fuck That!, HaiKai No Ku, Lobster Priest, Melting Hand, Skull Mansions, Space Victim en Ultrashitinferno. Zijn kompanen bij Blown Out, John-Michael Hedley en Matthew Baty, spelen beiden ook bij Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs, Spokes en Khünnt. Of ze het zelf allemaal nog uit elkaar kunnen houden, daar hebben we geen idee van. Wel dat Blown Out stipt om 20h, precies toen we de zaal betraden, aan hun set begon. We hadden deze band al eens aan het werk gezien in een klein lokaal zaaltje, en hadden toen zeer genoten van hun instrumentale psychedelische trip. Nu klonk het best in orde, maar leek het trio zich toch niet helemaal op zijn gemak te voelen op het grote podium. Ze stonden een beetje ver uit elkaar en, maar dat kan ook onze indruk zijn, leken nu en dan foutjes te maken en niet helemaal in hetzelfde melkwegstelsel aan het musiceren te zijn. Toch blijft Blown Out een band waar we sympathie voor blijven hebben. Veelzeggend was trouwens dat er na hun show niemand platen aan hun standje ging kopen, terwijl hun meest recente plaat ‘Superior Venus’ aan de bron (Riot Season) al lang en breed is uitverkocht.
Lazy Hard On
Lang wachten op Terminal Cheesecake hoefde niet. Het gros van de instrumenten en versterkers kon gewoon blijven staan. Des te beter, want dan kon de groep wat langer spelen, gezien de heel strikte curfew (22h) die in Magasin 4 wordt gehanteerd. Het enige album dat we fysiek in huis hebben van Terminal Cheesecake, ‘V.C.L.’ of ‘Violent Chicken Leg’ getiteld, bevatte meesterwerkjes als een psychedelische satire op ‘Lord Of The Dance’, terwijl het titelnummer een gepimpt ‘‘Come in number 51 you’re time is up’ van Pink Floyd is. En dan is er nog hun versie van ‘Sex Bomb’ van het legendarische Flipper. Groot was onze verwondering, en ons genoegen, dat Terminal Cheesecake niet alleen ‘Dandelion Sauce Of The Ancients’, hun meest recente plaat uit 2016 (Box Records) kwam voorstellen, maar ook ruim putte uit ons grijs gedraaid ‘V.C.L.’ en uit debuut ‘Johnny Town-Mouse’. Oerleden Russell Smith (ooit A.R.Kane en M.A.R.R.S, later ook God en Skullflower) en meesterdrummer John Jobbagy (Purple Things, The Vibes, Ice) zijn nog steeds van de partij. Gordon Watso (onder meer Melting Hand), Neil Francis (Gnod) en vooral veteraan Dave Cochrane (Head Of David, God, Sweet Tooth, Ice, Greymachine, Transitional) vervoegen het duo. Van een stel als dit hadden we dan ook enige verwachtingen, en die werden volledig ingelost. De eerste tien minuten leek de band nog een klein beetje te zoeken, zichzelf als het ware ‘in da zone’ aan het prullen, waarna de hemelsluizen opengingen. Drummer Jobbagy bleek het ganse concert door de verbindende factor, waarop de overige vier bandleden volledig loos konden gaan. Effecten, samples van gekke stemmetjes, een door merg en been gaande bas, de sporadische zang en twee gitaristen die zich absoluut niet moesten inhouden. Het waren de ingrediënten voor magistrale versies van onder meer ‘Blowhound’, ‘V.C.L.’ en een verschroeiend ‘Sex Bomb’. Wat een nummer had Terminal Cheesecake hiervan gemaakt. Het origineel is uiteraard niet te versmaden maar deze Londenaars hebben er een dermate eigen draai aan gegeven dat ze gerust kunnen wedijveren met Flipper.
Keuze qua concerten was er deze avond zat, waaronder Emptiness en Swans, maar we hebben geen microseconde spijt dat we, eindelijk, Terminal Cheesecake in al zijn glorie aan het werk hebben gezien. We worden er zowaar lyrisch van.
Gezien: Blown Out + Terminal Cheesecake, Magasin 4 Brussel, 30 maart 2017
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Stephan Vercaemer