‘We speak whale’ is het debuut van het Weense trio Möström. Het album verklankt de avonturen van een dwergkogelvis die lijdt aan grootheidswaanzin en denkt dat hij een walvis is. Het hoofdpersonage komt uit de Tetraodontidae-familie, allemaal uiterst giftige vissoorten die in Japan onder de naam Fugu als delicatesse bekend staan. De kok moet voorzichtig te werk gaan om zijn gasten levend door de maaltijd te leiden. Het is precies deze precaire balans tussen toxisch en euforisch die de dames van Möström willen opzoeken. Er worden synthesizergeschwurbel, oorwurmachtige melodieën en samengedrukte klanklandschappen beloofd, maar Möström klinkt vooral vuil, leeg en nerveus. De basklarinet van Susanna Gartmayer neemt een belangrijke plaats in en is vaak het enige tastbare geluid naast ijle synthmelodieën (‘I Dream Of Jeannie’), een zeurende beat (‘Spuckspielautomat’) of een verre radio (‘Radio Da Da’). Het klankvulling is meestal minimaal, zelfs eendimensionaal. Het album is bijwijlen theatraal en neigt hier en daar naar een muzikale parodie (‘Humpty Dumpty’, ‘Zwerge Gehen Schlafen’, ‘Jahrmarkt’). De eerste van Möström kan niet overtuigen, maar wanneer er in een middelmatige Sci-Fi film een ufo moet landen of ze zoeken naar de klank van kosmische ruis, weten ze wie ze moeten bellen.
