Jozef Van Wissem koos ervoor om zijn nieuw album opnieuw bij het Gentse Consouling uit te brengen. Voorgangers ‘When Shall This Bright Day Begin’ (2016) en ‘Nobody Living Can Ever Make Me Turn Back’ (’17) tilden de ondertussen gerenommeerde luitspeler naar een hoger niveau en een breder publiek. Zijn ster blijft rijzende, en daar zal zijn nieuwe album ‘We Adore You, You Have No Name’, dat officieel wordt voorgesteld op Le Guess Who? van dit jaar, nog meer aan toe bijdragen.
Inmiddels wordt hij de meester van de luit genoemd, wat hem de stap deed zetten om zijn stem aanzienlijk meer aan te wenden. En met succes. Hij laat zich gewillig inspireren door de Middeleeuwen, zodat bijvoorbeeld het vooruitgeschoven nummer ‘Bow Down’ een dronerige versie is geworden van een drinklied uit die duistere tijden. Caravaggio’s schilderij ‘De Luitspeler’ (1596), een klassiek stuk voor luit van Ennemond Gaultier (1651) en een madrigaal van Arcadelt (1557) vormden de grondstenen voor deze plaat.
Bij Caravaggio bijvoorbeeld nam Van Wissem de partituur die op het schilderij staat afgebeeld, en stelde zijn droney interpretatie voor het eerst aan het publiek voor tijdens de voorstelling van de gerestaureerde versie van het schilderij. Zo heeft elk van de zeven nummers zijn eigen achtergrondverhaal en ontstaansgeschiedenis. Veelal zijn de nummers aan de korte kant, als miniatuurtjes verrezen uit de Renaissance en opgefrist voor onze tijdsgeest. Zo brengt Van Wissem niet alleen het ietwat vergeten instrument dat de luit is, opnieuw onder de aandacht. Tegelijk brengt hij minder bekend maar heel mooi werk uit de Middeleeuwen tot leven. Onthaasting klinkt zelden zo mooi en interessant als bij Van Wissem.