Een matinee. Concerten op een zondagnamiddag. Dat was al een tijdje geleden. Leuk, dat wel. En ook de merch was op z’n zondags.
Drie bands zouden het zijn, maar Permanent Debt stuurde zijn kat. Afgezegd op het laatste moment door onvoorziene omstandigheden. Kaka happens. Een beetje schuiven met de aanvangsuren en het was zo gepiept, want een vervangende band zoeken een paar uur voor het gebeuren is geen evidentie natuurlijk.
Even voor 16h begon Gagged aan de sermoenen. Ideaal, want we hebben onszelf altijd al opgelegd niet voor 16h in de pinten te vliegen. Tenzij … Soit, normaal niet dus. Gagged, dat is het nieuwe bandje van Jenci Vervaeke, de man die ook Vvounds van uitstekende teksten (haha, alsof we er ook maar een letter ven begrijpen) en dito zang (zang, haha, de micro in de mond en schreeuwen maar, ja! Ja! Ja!). En van Niels Brown, die ook al in Vonnis en Kuar Nhial zijn ding doet. Kristof Mondy ook, van Vvounds en ooit nog van Amenra. En drummer Toon Mornie. Die laatste naam moesten we navragen, maar dat doet niet ter zake. Soit, hun demo is pas een paar dagen uit en daar horen een paar concerten bij. Hardcore en powerviolence. Au au au, SM in het geschreeuw. Snel, hard, korte nummers recht op het bakkes. Vervaeke quasi meteen het publiek binnen, zijn kreten zowat in het gezicht van het ruim aanwezige publiek schreeuwend. Zijn drie begeleiders geven het beste van hun zondagse communiezieltjes om de power nog harder te doen overkomen. Lang moet het allemaal niet duren. Zeker niet als Mondy denkt dat het allemaal over en uit is, de drummer laat weten dat er nog twee nummers te gaan zijn en de band er uiteindelijk nog eentje speelt. Tellen is niet aan deze mensen besteed op een zondagnamiddag. De hostie zal nog op de maag gelegen hebben.
Diss Guy uit Aarschot heeft wat te vieren. Hun zeventien minuten durende debuutcd is net uit en moet worden gepromoot. Daarvoor wilde het viertal de rit wel aanvangen, zeker gezien hun vorige passage in de Pit’s meer dan geslaagd was te noemen. In de paar maanden die voorbij gingen sinds dat concert is de band duidelijk gegroeid en geëvolueerd. De tragere stukken liggen er uit. Bijna alles wat naar grunge ruikt, eveneens. Niet dat ze hun Nirvana-klassiekers niet meer zouden kennen, maar die hebben geen invloed meer op hun eigen nummers. Met een promovideo voor het zeventien seconden durende ‘Fuck No’ heeft de band meteen een statement van jewelste. De beuk erin en een stevige portie noisy hardcore in de stijl van vroege Black Flag en Minor Threat met een twist. Tot de basversterker het begaf. En Niels Brown van Gagged alles in het werk stelde om te helpen, er niet in slaagde, tot de Pit’schef lakoniek meldde dat er een reserve onder een paar bakken Blauwkes in de gang stond. Kon Diss Guy alsnog de set afwerken, tot ieders jolijt. De band tevreden dat het niet allemaal op een sisser afliep (of op slechte stand-up) en het publiek dat nog een kleine extra bolwassing kon gebruiken.
De merch was deze keer een beetje vreemd. Op zijn zondags wellicht. Gagged en Diss Guy met hun spullen en twee anderen die nergens waren te bespeuren. Of toch eentje, die de vinyls die hij wilde verkopen, als arty farty onzin af deed. Al had hij ook een tape mee met nummers van Vvounds, Vonnis, Agatocles en nog een hele zwik andere bands. Niks artyfarty, gewoon heerlijk lawaai voor thuis. En nog net op tijd thuis voor het avondeten ook nog.
Gezien: Gagged + Diss Guy – Pit’s, Kortrijk – 16 december 2018
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Stephan Vercaemer