De kiem voor deze op driehonderd exemplaren gelimiteerde cd, ligt in een bezoek aan Berlijn. Sietse van Erve geeft twee locaties die veel voor hem betekenen (‘Schönhauser Allee’ en ‘Mehringdamm’) muzikaal vorm in twee dreunende composities, samen goed voor ruim drie kwartier muziek. We gaan er van uit dat er ook klanken gebruikt werden die ter plaatse opgenomen werden, maar dat is niet herkenbaar te horen. Het bronmateriaal lijkt versnipperd in minuscule partikels, die vervolgens opnieuw worden samengeperst tot een groter geheel. Waar Orphax altijd erg goed in is, is de combinatie van zacht en scherp. Wie dat wenst, kan zich op de rustgevende kern van drones concentreren, maar bij Orphax is er ook altijd een scherp kantje dat tergend blijft balanceren op het punt waar een tegentoon stopt en metalige feedback begint. Dat is ook hoe Orphax Berlijn aanvoelt. Een golvend spanningsveld dat mensen met een industriële stamboom zeker zullen herkennen in het werk van pioniers als David Jackman (Organum), ook al vertrekt van Erve van ander bronmateriaal. Grote compositiewissels hoef je hier niet te verwachten, Orphax kiest voor twee monolithische en hypnotiserende tracks, met hier en daar een subtiel nuanceverschil. En een fade-out als einde is niet zo ongewoon in dit genre, maar deze wegdeemstering heeft een boodschap: Berlijn zal geleidelijk uit het leven van de componist verdwijnen.
