Wake

‘Wake’ is de afsluiter van de trilogie die Silent Vigils (James Murray en Stijn Hüwels) begonnen met ‘Fieldem’ (2018), gevolgd door ‘Lost Rites’ (’19). De drie schijfjes samen vertellen een intrigerend verhaal. Beginnend bij monochrome structuren en evoluerend naar een sprankeltje hoop zijn we aangekomen bij het vieren van nieuw leven en een ongebonden geest. Vrijheid en hoop, opnieuw gegoten in zich traag voortslepende ambient die te rijk is aan klanken om ze zomaar voorbij te laten gaan. ‘Wake’ is als een zalving in pandemische tijden, een geslaagde poging om de be- en vervreemding van ons tijdssegment even opzij te zetten. Tijdens URMF III, een klein festival dat het label Utech organiseerde op 13 juni 2015 in Milwaukee, speelden André Foisy (Locrian) en Jacob Essak (Sun Splitter) samen een set. Recent dook er een opname op die nu werd vereeuwigd als ‘Flight Of Rays’. Het duo begint met eerder conventionele drones, maar laat het nummer stilaan ontaarden in een feest van vibratie en feedback. Van rustig en ingetogen tot een ware storm aan indrukken en geluiden, die dan plots ophoudt, zoals het een degelijk onweer betaamt. De gitaren worden niet alleen door de mangel gehaald; ze zijn tijdens het ruim twintig minuten durende stuk ook als dusdanig te herkennen.

Kortrijkzaan Pol Isaac heeft nog eens een muziekstuk op plaat gezet; en dat is heuglijk nieuws. Hij interesseert zich namelijk niet zo erg in het vastleggen van zijn subtiele improvisaties die elektronica vermengen met minimale drones. Het gaat hem om sfeer scheppen ter plekke, waardoor hij wel regelmatig scores maakt voor dans- en theatervoorstellingen. Al is dat regelmatig net zo discutabel als zijn concerten; schaars is eigenlijk een veel betere omschrijving. Hij neemt één plaatkant voor zijn rekening, waarop drie in elkaar overvloeiende stukken staan die typerend zijn voor zijn manier van werken. Kalm voortkabbelende en tegelijk verhalende muziek die ergens tussen Tim Hecker en Nils Frahm uitkomt. Heerlijk. Coomans had al eens een zangcarrière bij Ho Bear en besloot om opnieuw als singer-songwriter door het leven te gaan, maar niet meer in zijn eentje. Hij laat zich begeleiden door Frie Mechele (toetsen, zang) en Jonas Bruyneel (gitaar, toetsen) om kwetsbaar zijn zielenroerselen te etaleren. Oerdegelijke singersong is het resultaat, al is niet helemaal duidelijk wie wat precies deed op de vier nummers.

Net als Isaac doet Coomans gewoon zijn ding en daar blijft het bij. Voor de rest moet de luisteraar die de plaat te pakken krijgt, er maar zijn plan mee trekken. Commercie interesseert beiden geen bal. Twee contrasterende muziekstijlen op één lp werkt echter wel om liefhebbers van het ene genre te laten kennismaken met het werk van iemand die helemaal andere dingen maakt.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
SilentVigils_Wake
geplaatst:
ma 15 feb 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!