Waar is die boom als die nodig is?

Het overkomt ons allemaal. Ouder worden. Geen tijd gehad voor een middagdutje. Uiteindelijk toch, in de late vooravond, in slaap gevallen.

Het gevolg was natuurlijk dat we te laat vertrokken om de set van Ponykamp te kunnen zien/luisteren. Twee liedjes, waarvan eentje een cover zo vertelde de drumster ons later op de avond, zijn onvoldoende om een band te beoordelen. Tenzij het tenenkrommend slecht is. Dat is niet het geval met dit trio, dat poppy garagepunk speelt, of toch voor zover we kunnen concluderen uit die twee liedjes en het gesprek na de show. Potentieel en aardig zijn termen die we hoorden van andere aanwezigen, dus daar sluiten we ons graag bij aan. Het was pas hun vierde show. Lef hebben ze dan zeker om in een donker punkhol als de Pit’s aan te treden. Een Gentenaar, een drummende bewoner uit Lede en iemand die nog de beschaving moet ontdekken (uit Antwerpen dus 🙂 ) hebben er alvast zin in om terug te komen. Wij gaan dan in elk geval proberen op tijd te komen.

‘Holy Motor’ (Voodoo Rhythm) van het uit Turijn afkomstige Sloks wist ons enkele maanden geleden heel erg te overtuigen. Drummer Peter Chopsticks, gitarist Buddy Fuzz die een voorliefde heeft voor distortion en feedback en schreeuweres Ivy Claudy (ook snaredrum en tamboerijn) overtuigden net zo goed van bij de eerste noot van hun concert. Wat we over de plaat schreven, overtroffen de Italianen op elk vlak. “Ivy Claudy schreeuwt als een bezetene haar teksten in de microfoon, zichzelf als het ware wurgend met het snoer. “ Ze kon geen moment van dat snoer afblijven, het voortdurend rond haar nek wikkelend, terwijl ze als een waanzinnige haar teksten schreeuwde en tierde. “I’m Looking For My Killer, ‘Cause I’m Just So Bored” is een zinnetje uit ‘Killer’. Die boom en dat touw, het zijn dé attributen die voortdurend in ons hoofd opdoken tijdens hun schitterende show. Pompende drums die de chaos enigszins onder controle hielden, gierende gitaren en overtuigende waanzin deden de genreomschrijving die Sloks zelf vooropstelt, alle eer aan. Wanhopige nowave, superprimitieve graragepunk en rauwe kracht en agressie, het was het allemaal. Claudy gebruikt concerten als een exorcisme, net als haar kompanen die dat eigenlijk op hun eigen wijze net zo goed doen. Voor en na het optreden zijn ze heel lief en aimabel. De duivel regeert alleen tijdens hun show.
Gezien: Sloks + Ponykamp – Pit’s, Kortrijk – 25 februari 2019
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Stephan Vercaemer

tekst:
Gonzo (circus) Crew
beeld:
Sloks - Foto: Stephan Vercaemer
geplaatst:
do 28 feb 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!