Londenaar Klaus Von Barrel is The KVB waarmee hij donkere postpunk en shoegaze maakt, genres die tegenwoordig worden gedomineerd door het heroplevende psychedelicagenre. Vrolijkheid en bloemetjes zijn bij The KVB echter ver te zoeken.
Echo, duistere gitaren en synths met veel distortion. Precies zoals het begin jaren 1980 bedoeld was. Klaus Von Barrel – wat overigens een pseudoniem is – start The KVB in 2010 en brengt enkele cassettebandjes uit in een gelimiteerde oplage. In 2011 verschijnt de charmante, maar even mysterieuze Kat Day aan zijn zijde. De eerste echte plaat ‘Always Then’ brengt het tweetal een jaar later uit. The KVB weet West-Europa lichtelijk te veroveren.
Dan komen echter die verdomde hippies, met hun psychedelische muziek en garagebandjes. Allah-Lahs, Temples en niet te vergeten Ty Segall. Iets waar Klaus Von Barrel overigens even hard aan meedoet: in 2011 komt hij met zijn eenmansproject Die Jungen, waarmee hij naar eigen zeggen popliedjes uit de jaren 1950 en 1960 herinterpreteert om daarmee een soort ‘alternatieve geschiedenis’ te creëren. Tegenwoordig lijkt er in de heersende popmuziektrend echter geen plaats voor depressieve, naargeestige klanken te zijn.
Toch gaan Klaus en Kat stug door en komen ze in februari met hun tweede album ‘Immaterial Visions’. Een plaat waarbij de twee de postpunk gedeeltelijk achter hebben gelaten en zich verder onderdompelen in de hypnotiserende shoegazeklanken en elektronica uit de darkwave. Toch heeft The KVB niet bewust gekozen voor deze genres: “Ieder genre heeft wel iets moois, in ieder genre zijn prachtige platen gemaakt. Wij luisteren naar een hoop verschillende stijlen, dus eigenlijk is geen enkel genre echt speciaal voor ons.”
Volgens Von Barrel is er niet veel veranderd ten opzichte van de voorgaande platen: “We zijn niet heel anders gaan klinken dan voorheen. Wel heeft ‘Immaterial Visions’ een wat agressievere ondertoon.” Het tweede hippietijdperk heeft lang genoeg geduurd. Het is tijd voor de donkere kant van muziek, in de vorm van The KVB.