Filipe Felizardo is geboren en getogen in Lissabon en woont daar – een niet onbelangrijk biografisch detail – met zijn kat. Nog zoiets: dit album is de dertigste release van Three:Four Records, uitgebracht op de dertigste verjaardag van de gitarist. En deze: het dubbelalbum had niet gereduceerd kunnen worden tot een lp, want het materiaal was te interessant om in te korten. Nou, daar verschillen de meningen dus over, een beetje knippen en uitfaden had wonderen kunnen doen. Hoewel. Filipe Felizardo speelt nu anderhalf uur vol met zijn op elektrische blues geënte gitaarstijl en dat heeft een hypnotiserend effect, maar je zou het ook kunnen zien als oeverloos gepiel van iemand die maar niet de juiste riedel te pakken krijgt. Feit is dat de gitarist met flinke oversturing en een aangepaste versterker een indrukwekkend scala aan bizarre geluiden weet op te bouwen, en dat alles helemaal zen. Liedjes of loopjes bestaan niet in dit universum. Wel iets van ritmische, repetitieve structuren die opeens uit een bepaald geluid kunnen voortkomen, en even makkelijk weer verdwijnen. De zoektocht van Felizardo door het elektrisch overstuurde geloei, gepiep en geknars op de gitaar is ronduit fascinerend.
