Van gitaarsolo’s, horror en mosh pits

Tijdens de Lokerse Feesten is de eerste zondag van dit tiendaagse muziekfestival traditioneel gereserveerd voor het zwaardere gitaarwerk. Piet Goethals stelde zich bloot aan een dag vol gloeiende metal in de brandende zon.

De Welsh crossover band Skindred gaf met hun mix van dub reggae, punk en metal energiek de aftrap. Het Nederlandse collectief Epica volgde. Ik had de band een paar jaren geleden nog gezien en hield er goede herinneringen aan over. De symfonische power metal van Epica, gespekt met goth metal, klinkt ongetwijfeld beter in een zaal dan op een door de zon overgoten podium. Was het de hitte? Te vroeg in de namiddag? Deze keer kon de band me niet volledig overtuigen. De mezzosopraan van de frontvrouw Simone Simons klonk nochtans betoverend en energiek. De death grunts van gitarist Mark Jansen boden zoals gewoonlijk prima weerstand (denk aan: ‘the beauty meets the beast’) en contrasteerden feilloos met de melodieuze bombast. Symfonische metal klinkt nu eenmaal bombastisch en daar hoort af en toe wat vuurwerk bij. Alsof het die dag nog niet warm genoeg was….. Epica plukte hoofdzakelijk uit ‘The Quantum Enigma’. De songs uit hun laatste worp klinken strak, vol vette riffs en badend in een apocalyptische sfeer. Het nieuwe materiaal werd afgewisseld met songs uit: ‘Consign to Oblivion’, ‘The Phanton Agony’ en ‘The Divine Conspiracy’.

Channel Zero

Franky De Smet-Van Damme nam dochter Kiki op de armen en stelde ‘de nieuwe generatie’ voor. De bandleden van Channel Zero verkeerden in een opperste stemming. Was het omdat bassist Tino DeMartino de dag voordien vader werd? Wat er ook van zei: Channel Zero boorde zich dolenthousiast doorheen een beenharde, onvoorspelbare set. De nationale metaltrots opende met ‘Suck My Energy’ en koos vrij veel songmateriaal uit ‘Kill All KIngs’. ‘Na vijfentwintig jaar mag er eens een cover vanaf’ zei Franky nadat de band ‘The Trooper’ van Iron Maiden op de Grote Kaai in Lokeren losliet. De gedreven trash en groove metal van Channel Zero zette de ondertussen volgepakte Kaai in lichterlaaie. Franky perste de demonen uit zijn stem. Zijn band begeleidde geestdriftig. Channel Zero eindigde met ‘Help’ en ‘Black Fuel’. Franky stormde de frontstage in, nam enkele piepjonge fans op de arm, vertrok en schreef het (eerste) hoogtepunt van de dag op zijn conto.

Blues

Lokeren kleurde zwart….van de T-shirts van Black Label Society. De band rond gitarist en oerbruller Zakk Wylde nam plaats voor een imposante rij versterkers. Dat beloofde…. Wylde zelf troonde vanachter zijn met doodshoofden versierde micro stand en zag eruit alsof hij fris van het podium van de Zweedse melodieuze death metal groep Amon Amarth kwam gestapt. Bij elke solo ging de vuist fel de lucht in, maar enig contact met het publiek bleef uit. De Southern Blues, gekoppeld aan groove metal, klonk vrij routineus. Maar wel stevig. De sound van Black Label Society drijft op staalharde riffs en modderige melodieën. Wylde is een begenadigd gitarist en de gitaarsolo’s waaiden bijgevolg en masse over de Grote Kaai. Maar toen hij aan een dikke tien minuten durende solo begon, bleek het toch tijd om ergens een frisse pint te pakken. Niet dat Wylde’s gitaarsolo’s muf klonken. Dan wel omdat het solo’s leken om de solo’s. Virtuoos, maar zonder ziel. Na de boute force van Channel Zero, kwam deze band uit Californië slap over.

Rob Zombie

Voor de acteur, regisseur, grafisch kunstenaar, striptekenaar, scenarist en ‘shock’ rocker Rob Zombie staat rock ‘n’ roll gelijk aan fun. Rob Zombie (artiestennaam van Robert Cummings) verwierf succes met zijn metalband White Zombie in de negentigerjaren van vorige eeuw. Na de split, liet Zombie anno 1998 zijn eerste soloplaat op de wereld los met de tot de verbeelding sprekende titel: ‘Hellbilly Deluxe -13 Tales of Cadaverous Cavorting Inside the Spookshow International’.

Niet dat de stijl veel veranderde sinds White Zombie.  Cummings bouwt melodieën op een mix van industriële metal met een hoge dosis groove. Zombie houdt van horror. Niet alleen regisseerde hij enkele opmerkelijke (door de critici neergesabelde) genrefilms zoals: ‘The Devil Rejects’, een prima remake van ‘Halloween’ en ‘The Lords of Salem’. Hij maakte tevens de animatiefilm ‘The Haunted World of El Superbeasto’, gebaseerd op Zombie’s gelijknamige stripreeks. Het verbaasde dan ook niet dat grote prints van King Kong (de klassieker uit 1933), Wolf Man, Het Monster van Frankenstein en Lon Chaneys ‘The Phantom of the Opera’ het podium sierden.

Jawel, Zombie kent en houdt van zijn klassiekers. Ook in de songs klinken bijtijds samples van horrorklassiekers door. Het podium baadde hoofdzakelijk in gifgroen en knalrood licht. De gitarist John 5 (u bekend van Marilyn Manson) kwam op met een gasmasker. Zijn lichtgevende gitaren bevatten afwisselend afbeeldingen van: ‘Creature from the Black Lagoon’, ‘Frankenstein’ en ‘Wolf Man’. Ook de drummer Ginger Fish (een samenvoeging van Ginger Rogers en de seriemoordenaar Albert Fish) kwam overgewaaid van Marilyn Manson. De groep speelde een opzwepende set, maar verloor halverwege de focus. Toen tijdens ‘Pussy Liquor’ ballonnen het publiek werden ingegooid, bleek iedereen plots meer begaan met zijn beste volleybalvoorzetten dan met de muziek.

Zombie’s set bevatte tevens enkele leuke covers -vaste onderdelen van hun setlist. James Browns ‘Sex Machine’ werd gesmaakt. Maar ‘Blitzkrieg Bop’ van The Ramones genoot meer bijval. Tijdens ‘Thunder Kiss ‘65’ kregen Zombie & co pas echt de hele Kaai op de hand. Temeer daar ze deze White Zombie hit voorzagen met een stukje ‘School’s Out’ van Alice Cooper. ‘Dragula’ uit ‘Hellbilly Deluxe’ sloot Zombie’s optreden waardig af. Zombie’s passage was dolle pret, maar niet echt memorabel.

Mosh Pit Master

De onvermoeibare Max Cavalera (Sepultura, Nailbomb, Soulfly, Cavalera Conspiracy) kreeg de eer om de metaldag van de Lokerse Feesten af te sluiten met zijn band Soulfly. Hij is er niet magerder op geworden. Eerder die dag gaf hij nochtans de kickoff bij de Jupiler Pro League match tussen Lokeren en Charleroi. Max verzamelde intussen zijn zonen Zyon en Igor Cavalera Jr. (respectievelijk op drum en bas) rond zich. Ouwe getrouwe Marc Rizzo (gitaar) flankeerde met een T-shirt van Cavalera Conspiracy.

Soulfly speelde zowel eigen materiaal (met klassiekers uit: ‘Primitive’, ‘Conquer’ en ‘Dark Ages’) als enkele Sepultura meezingers zoals: ‘Arise/Dead Embryonic Cells’, ‘Refuse/Resist’, ‘Roots Bloody Roots’ en ‘Territory’. De roots, trash en groove metal van Soulfly nodigde uit tot veel crowdsurfen. Toen Max om ‘grote’ mosh pits vroeg werd hij massaal op zijn wenken bediend. Tijdens de toegiften vervoegde Channel Zero gitarist Mikey Doling zijn voormalige bandleider voor de Soulfly classic ‘Back To The Primitive’.

 

Gezien: Lokerse feesten, 2 augustus 2015

tekst:
Piet Goethals
beeld:
Lokerse Feesten - Soulfly - (c) Piet Goethals
geplaatst:
di 4 aug 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!