Ütopiya?

Dit Parijse trio met vrije in -en uitloop, roept op zijn tweede album een Zuid-Europees reisgevoel op. Door het gebruik van blaasinstrumenten als basklarinet en saxofoon, loert er in hun Utopia constant een jazzsfeertje om de hoek, maar toch vormen postrock en krautrock een meer solide basis voor hun output. Heel wat tracks op ‘Ütopiya’ zijn live improvisaties, die nadien in de studio een (nieuwe) structuur krijgen. Een werkwijze die we kennen van kraut-invloeden als Can, en tijdens het mellotronfestijn ‘Requiem For Tony’ valt zelfs de schaduw van het vliegende varken van Pink Floyd op ons hoofd. De filmische sfeer wordt extra aangedikt door het invoegen van uitwaaierende gitaren, stemsamples, elektronische experimenten, veldopnames, en af en toe mogen de instrumenten schuren en dreunen op het randje van noise. Oiseaux-Tempête steekt zijn politiek engagement ook niet onder stoelen of banken. Zo was de crisissituatie in Griekenland eerder al een inspiratiebron voor hun zelf-getiteld debuut, en ook nu noteren we titels als ‘Omen: Divided We Fall’, en een vocale gastbijdrage van G.W. Sok (ex-The Ex). Het totaalgenot wordt nog verhoogd door het prachtige symbolische artwork van Mountain, die van deze cd (of dubbelelpee) een voorwerp maakt dat je nooit onberoerd voorbij zal lopen. En, geloof ons, dit ‘Ütopiya’ klinkt minstens even pakkend als het er uitziet.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
Oiseaux-Tempte_topiya
geplaatst:
za 15 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!