Unwritten Rules of a Ceaseless Journey

Ik heb een ex-collega die op een gegeven moment geen recensies meer wilde schrijven omdat hij geen nieuwe alternatieven meer wist te bedenken voor het woord ‘soundscape’. Ik heb een beetje hetzelfde met drones; in het verleden heb ik geprobeerd te nuanceren en differentiëren met termen als machine hum, metaalresonantie en dissonante glastonen. Op ‘Unwritten Rules of a Ceaseless Journey’ komen ze alle drie langs, plus ambient ruis, noise-loops, golvende bastonen, Hertz-spel, machinehalgalm en post-apocalyptische stofstormen. Het is lang geen slechte plaat, voelt ruimtelijk – zo te horen is het ook live opgenomen, woelig, een tikkeltje donker, en is aangenaam om in mee te drijven. Er is een conceptuele basis, want de drie delen van ieder een kwartier “belichamen formele idealisaties van de drie doorslaggevende lagen van de tijd: verleden, heden en toekomst”, aldus het persbericht, al heb ik drones gehoord die aanmerkelijk harder aan de loop gingen met mijn tijdsgevoel (Eleh bijvoorbeeld, of Sunn O))) live) dan deze noisey geluidskluwen. Hoe het Portugese Ballet Teatro, voor wie de boel gecomponeerd werd, er op heeft weten te dansen is me een raadsel, maar wat weet ik nou van ballet. Ik schrijf over drones, dat is wat ik doe.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
Haarvl__Xon-Xil_Lp_Unwritten_Rules_of
geplaatst:
wo 17 jul 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!