Online is bijzonder weinig terug te vinden over DEAD en de muzikanten die er deel van uitmaken. Jace (bas, zang) en Jem (drums, zang) zijn ook de mensen achter het Australische label We Empty Rooms, dat ooit wat spul uitbracht van lokale helden The Hard-Ons, maar voor de rest vooral onder de radar opereert. Bij DEAD verenigen ze de krachten met ene BJ Morriszonkle (‘An absurd amount of toys and nonsense + Vocals’), wat op ‘Untitle’ leidt tot een opvallend kaalgeplukte plaat. Vanaf ‘Grizzly’ staan bas en drums centraal. Sloom, droog en met een dreiging die doorgaans net onder het oppervlak blijft hangen, terwijl je in de (verre) achtergrond wat onderdrukte bliepjes of een verloren harmonica hoort. Het heeft een haast ritualistische, gothic aandoende trance, die uiteindelijk wel plaats ruimt voor een opvallende dynamiek van bijna complete stilte en beukende baserupties. Vanaf ‘Don’t Pray For Us’ wordt duidelijk dat de Australiërs vooral inspiratie hebben opgedaan bij The Melvins. Het zit ‘m in die cartooneske vocalen, maar vooral ook in de onvoorspelbare, stompende ritmes en ultralogge bassound. Ook de processiegang en de galmende samenzang van ‘Line ‘Em All Up’ doen onvermijdelijk denken aan de zo typerende stijl van die iconen. Op zich geen probleem – het is anno 2016 moeilijker dan ooit om met iets nieuws op de proppen te komen -, maar als die referentie voortdurend op de voorgrond staat in je gedachten, dan wijst het er misschien toch op dat DEAD net iets te weinig karakter heeft om op eigen houtje te overtuigen.
