Gordon Koang bracht al elf albums uit in zijn geboorteland, trad op bij politieke en kerkelijke bijeenkomsten en werd door de Nuer bevolkingsgroep in Zuid-Soedan beschouwd als een lokale grootheid. De ‘Michael Jackson van Zuid-Soedan’ zag zich door de aanhoudende politieke onrust in zijn land genoodzaakt te vertrekken. Hij vestigde zich in 2013 in Australië en nam samen met andere exile-muzikanten uit Soedan ‘Unity’ op. Ondanks de onstabiele situatie in Zuid-Sudan en Koangs slepende asielprocedure is dit een album met een onvervalst optimistisch geluid. Het mooiste voorbeeld daarvan is het sterke openingsnummer ‘Asylum Seeker’. Hierin laat Koang de lettergrepen van de lang uitgerekte zanglijnen langzaam en slepend op en neer glijden boven een langzaam en simpel ritme: “We know you are waiting for your […] visa, it won’t be long before you have it, you need to be patient”. Koang slaagt er door zijn briljante timing in om de verveling die in deze tekst en de melodie klinkt te laten dansen. Ook op de rest van het album laat Koang zijn stem vrijelijk boven de simpele ritmes dansen. Daarbij wordt hij begeleid door percussie, een elektrische piano, een bas en een Thom, een snaarinstrument van de Nuer. Buiten de aanstekelijke en soms onnavolgbare zanglijnen van Koang heeft ‘Unity’ weinig muzikale hoogtepunten. Toch is dat niet heel erg, want soms is een eenvoudig optimisme verfrissend genoeg.
