Het Duitse trio Black Salvation is een nieuwe loot aan de Relapseboom. Een band die niet past binnen de verwachtingen van het label, toch voor degenen die splijtende metal of grindcore verwachten. Uiteraard brengt het label regelmatig platen uit die niet aan de verwachtingen van het grote publiek voldoen, maar wel op een of andere manier binnen de filosofie passen. Denk maar aan bands als Miracle, Arcadea en Myrkur. Doomy postpunk was er nog niet echt. Black Salvation brengt daar, met de opvolger voor het in eigen beheer uitgebrachte debuut ‘In Deep Circles’ uit 2014, verandering in. Drummer Uno Bruniusson is trouwens geen onbekende. Hij maakte eerder deel uit van zowel In Solitude als Grave Pleasures. Hij speelt bovendien ook bij Death Alley en vindt dus toch nog de tijd voor Black Salvation. Het trio opent zijn plaat met het heerlijke postpunknummer en tegelijk vooruitgeschoven single ‘In A Casket’s Ride’. De gitaren zijn machtig, de melodie geslaagd en het is eigenlijk ook het beste nummer van het album, of toch het enige dat echt blijft hangen. Later op de plaat kiest het trio meer voor de doomy insteek, die bij nummers als ‘Grey River’ en ‘Getting Slowly Lost’ zelfs knipoogt naar gothic rock. Inderdaad, de insteek van Grave Pleasures. De variatie zorgt er tegelijk voor dat ‘Uncertainty Is Bliss’ blijft boeien, omdat elk nummer anders klinkt. Halfweg de plaat zit er bijvoorbeeld meer psychedelica in verweven, de donkere kant weliswaar.