Rond de eeuwwisseling was Lali Puna een van onze favoriete bands. De wisselwerking tussen de gelaagde en geraffineerde melancholische muziek van Markus Acher – gelijklopend met die van zijn andere band The Notwist – en de kille fluisterzang van Valerie Trebeljahr maakte de groep uniek. Hun geluid werd bestempeld als indietronica, en zo lelijk als die naam, zo mooi was de muziek. Zeven jaar na hun laatste album ‘Our Inventions’ moet Trebeljahr verder zonder Acher, die de band verliet. Jammer genoeg zijn samen met hem ook de magie en de kwikzilveren melodieën verloren gegaan. Lali Puna is zijn identiteit wat kwijt en neemt dan maar die van andere Duitse elektronica-acts over. Zo knipoogt de onderkoelde techno van opener ‘Two Windows’ duidelijk naar Ellen Allien, en neigt ‘Birds Flying High’ sterk naar Pantha Du Prince. Op ‘The Frame’ krijgt Lali Puna hulp van de bevriende Amerikaan Dntel, maar ook hij slaagt niet in om ‘Two Windows’ van de middelmaat te redden. Lali Puna wil ons laten geloven dat het ditmaal vooral om de teksten draait, maar als Trebeljahr ons “Turn up the volume, turn on that beat, move your head and move your feet” toezingt op ‘The Frame’, vinden we dat toch ook maar wat mager. Op het einde van dit album brengt het gloeiende ‘The Bucket’ de geborgenheid van weleer even terug, maar helaas komt dat veel te laat. Neen, dit ene moment volstaat niet om ons van de indruk ontdoen dat Lali Puna met het vertrek Acher toch wat onthoofd is.