Twee Lindebomen

Een herinnering aan voorbije zomer. In het Antwerpse, volledig uit gewapend beton opgetrokken kunstwerk/podium De Nor speelde Karen Willems samen met Hanne De Backer dé show van de zomer. Om vervolgens net geëvenaard te worden door het trio Chris CorsanoDavid Maranha en Richard Youngs dat die avond na hen speelde. Om maar te zeggen: Karen Willems omringt zich graag met getalenteerde mensen. Met Jean D.L. (De Lacoste) maakte ze vorig jaar het hier fel gesmaakte ‘Lyra’ en heeft ze nu weer deze ‘Twee Lindebomen’ gemaakt. Waar De Lacoste en Willems op ‘Lyra’ om elkaar heen bewegen en actie-reactie de modus leek te zijn, lijken ze op ‘Twee Lindebomen’ als een twee-eenheid te bewegen, met als missie: opwindend lawaai produceren. En dat lukt aardig, zo blijkt al van bij opener ‘Rhodia’, dat in de modus ‘alles kapot’ opereert, met donderende drums, een akelige krijs van Willems en De Lacostes gitaar die klinkt alsof iemand er 300 volt elektriciteit op heeft gezet. Willems houdt zich minder vaak dan op ‘Lyra’ bezig met ritme, en werkt meer met ambient sfeerschepping, daarbij aardig geholpen door de akoestiek van de St. Nicolas kerk in Roeulx, waar de plaat werd opgenomen. Ook goed: de onaangepaste pokkeherrie van ‘Le Calvaire’, waarin De Lacoste zijn gitaar laat brullen als een woedende misthoorn en Willems daar –krassend op cimbalen?– nog een schepje bovenop doet. Wie zei daar dat Vlamingen en Walen niet kunnen samenwerken?

tekst:
Stijn Buyst
beeld:
KarenWillemsJeanDL_TweeLindebomen
geplaatst:
wo 14 apr 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!