Tuning

Na heel wat muzikale omzwervingen besloot Olivier Lété, geboren in 1979, om van zijn hobby, het spelen van de basgitaar, ook maar zijn beroep te maken. Sinds 2005 geeft hij aldus les en workshops over het bespelen van zijn geliefde instrument. Ongetwijfeld zal hij leerlingen gehad hebben die vonden dat hij het allemaal wel goed kon uitleggen, maar dat ze zelf ondertussen beter konden spelen dan hun leraar. Het is maar een gedachte, want zoveel muzikanten zijn er niet die op de leeftijd van 23 jaar geëngageerd worden voor het National Jazz Orchestra, toen geleid door Claude Barthélémy. Jazz, hedendaags klassiek, muziek bij dans- en theatervoorstellingen en zelfs enkele indiepopbands konden op zijn inbreng rekenen. De Fransman Lété besloot om met ‘Tuning’ eens te etaleren wat hij allemaal met zijn basgitaar kan. En daarmee bedoelde hij niet dat hij zijn kunstjes zou etaleren, maar dat hij met zijn instrument, met twee versterkers maar zonder effectpedalen, nummers zou maken. Niet zomaar pure improvisatie, niet zomaar een onderzoeken van geluid, maar op zoek naar wat bijna popliedjes zijn met alleen basgitaar (‘Dude Dad’ ) of meer meditatief zoals naar het einde van het album toe. Gezien zijn muzikale achtergrond is het niet vreemd dat genres er weinig toe doen. Jazz is nauwelijks te bespeuren trouwens. De nummers zitten meer richting improv met een pophouding, waardoor ‘Tuning’ wonderlijk eenvoudig klinkt zonder het te zijn. Lété mag zich terecht meester van de basgitaar noemen, in al zijn betekenissen.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
OlivierLete_Tuning
geplaatst:
do 20 jul 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!