Tranquilizer

Uit Antwerpen komt Black Leather Jacket opdraven met hun debuutlangspeler ‘Tranquilizer’. Eerder bracht het kwartet een vier nummers tellende ep uit, ‘Criminals’, al dateert die alweer uit 2016. Ondertussen heeft het viertal heel wat ervaring opgedaan en zijn ze goed onderlegd geraakt in het genre dat ze willen brengen. Stevige, met veel fuzz doordrenkte garagerock is dat. Hier en daar schrikt Black Leather Jacket er niet voor terug om wat invloeden ui de noiserock, psychedelica en prog toe te laten. Dat zorgt meteen voor wat variatie zodat de tien liedjes, in net iets meer dan een half uur, interessant blijven. In België kunnen we kijken naar een gelijkaardige band als Equal Idiots. Over de grenzen kan dat net zo goed door te lonken naar The HivesThee Oh SeesTy Segall en nog een heel stel andere garagerockers bij wie het een beetje vuig en luid mag klinken. Toch zorgt de band ervoor hun melodieuze nummers nooit helemaal te verdrinken. Het is net niet te gepolijst voor onze oren, en net niet te ruw voor de rukkers die naar Studio Brussel luisteren of naar een van de vele door Scheuremans toegelaten festivals zullen gaan komende zomer. De nodige hitjes hebben ze al met ‘Village People’ en ‘Western World’. Dan kan het niet meer misgaan natuurlijk. En al loopt alles meteen als een tierelier voor deze heren uit DeWeverstad, het klinkt zelfs in onze oren allemaal heel lekker.

In tegenstelling tot wat de naam Adam Wood doet vermoeden, is hij weliswaar de leider, zanger en gitarist van het project, maar hij wordt tevens door een heel stel andere muzikanten bijgestaan. Vier nummers staan er op ‘Hello Again’, nummers die tijd hadden om te rijpen. Wood is er namelijk eentje die net als Jack Kerouac graag ronddwaalt en moeilijk op één plek kan blijven. Het zijn de kleine details van het dagelijkse leven die hij in zijn tochten ontwaart die hem inspireren, net als bij de muziek van grootheden als WilcoNeil Young en Elliot Smith. Een beetje treurig en berustend, een beetje imperfect maar daarom niet minder mooi of geslaagd. Vier nummers is uiteraard weinig voor een globaal oordeel, maar voor degenen die zijn voorgaande werk niet kennen, is dit een zeer relevante kennismaking. Of er een langspeler aankomt van deze troubadour, is koffiedik kijken. Het rondhangen zit hem in het bloed, en dan is discipline en regelmaat geen sinecure.

tekst:
Patrick Bruneel
geplaatst:
za 10 apr 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!