Hoe liefdevol de trompet van Arve Henriksen je leven binnenschuifelt en hoe fijn hij van daaruit doorgaat om dat nog verder te verfraaien. De oplettende lezer voelt nu al aan waar dit naar toegaat, en jawel, spiritueel, kosmisch, innerlijke verrijking – het is er allemaal. Geweldig dat daar ook nog steeds mensen mee bezig zijn. Het Rune Grammofon label uit Noorwegen geeft wederom iemand de ruimte om iets te maken dat commercieel totaal niet interessant is, maar wat betreft niveau zomaar van doorslaggevende betekenis kan zijn. Arve Henriksen laat zijn op een of andere manier gedempte trompet zelfs niet eens de hoofdrol spelen, maar versmelten met voorzichtige elektronica, gitaar, samples en synthesizers. Het totaalgeluid van de band is hecht, homogeen en heerlijk om in weg te zinken, tot over de rand van het zelf. Zen in geluid en daad, net zoals bijvoorbeeld Jon Hassell, Nils Petter Molvaer of Jan Garbarek. Gelukkig komt het uiteindelijk niet neer op gemakzuchtige new age muzak, maar op een inspirerende en waarlijk spirituele zoektocht door middel van geluid.
