Het is altijd spannend als Hugh Cornwell met een nieuw album komt. Het is alweer 22 jaar geleden dat de zanger, gitarist en belangrijkste songwriter van The Stranglers de band verliet voor een solocarrière, maar nog altijd meten Stranglers-fans zijn solo-werk steevast af aan invloedrijke klassiekers als No More Heroes, Golden Brown en Always The Sun. Met zijn negende solo-album Totem And Taboo bewijst Cornwell overtuigender dan ooit dat hij het ook prima zonder zijn oude band afkan. Het album werd opgenomen en gemixt door legendarische producer Steve Albini (Nirvana, Pixies, PJ Harvey), wat een album vol stevige, rockende nummers heeft opgeleverd, compleet met agressieve bas, quirky gitaarsolos en zo herkenbare vocals. Cornwell, die biochemie studeerde, was altijd de intellectueel van de band, verantwoordelijk voor het intelligente venijn van The Stranglers: het hoeft niet te verbazen dat Totem And Taboo naar de gelijknamige publicatie van Freud verwijst. De licht verontrustende teksten staan in traditie van Stranglers materiaal, van het ironische, kritische Stuck In Daily Mail Land, en I Want One Of Those, tot het onverbloemd seksistische (maar tongue in cheek?) Love Me Slender. Slotnummer In The Death Of Night is zonder twijfel de beste track van het album. Een hypnotiserend, donker nummer van bijna tien minuten, dat niet onder doet voor Down In The Sewer, slottrack van het debuutalbum van The Stranglers, Rattus Norvegicus. Tijdens zijn huidige tour speelt Cornwell Totem And Taboo en het klassieke album No More Heroes in zijn geheel: twee ijzersterke albums, liveshows die je niet mag missen.
