Wanneer we ‘Tooth’ van het Londense duo Raime voor het eerst beluisterden, schoten ons de woorden van de inmiddels betreurde Lou Reed te binnen: “Wanneer de bas wegvalt, is het alsof je geamputeerd wordt. Het voelt aan alsof je geen benen meer hebt.” Op hun tweede plaat, de opvolger van het alom bejubelde ‘Quarter Turns Over A Living Line’ (2012), is de bas immers zo bepalend, dat er maar weinig meer overschiet als je hem weg zou halen. Wat ze verder toevoegen, wordt eerst aan strenge controles ontworpen door deze meesters van het minimalisme. Raime lengt zijn vigoureuze elektronische muziek wel gradueel aan met live-instrumenten; zo komt het dwingende gitaarmotief van ‘Cold Cain’ ook terug in afsluiter ‘Stammer’. De gitaar zorgt voor een postpunktoets, met de nadruk op post. De hel is geplunderd, wat overblijft is een hol en donker gebied. De grommende bas voert er de boventoon en waakt over ‘Dead Heat’. Stugge hi-hats die richting grime knipogen zorgen voor wat afwisseling, maar veel variatie zit er niet in ‘Tooth’, een album vol subtiele scherpte en gevaar dat je geen seconde rust gunt. Wie zijn tanden hierin durft te zetten, wordt dubbel en dik beloond.
