Ach, de jeugdige bravoure van de suïcidale punkster! Is er iets romantischer dan helemaal kapot te gaan, op het podium of op een album, liedje voor liedje? Dat moet Elias Bender Rønnenfelt ook hebben gedacht toen hij besloot om ‘This World Is Not Enough’ op te nemen met zijn band Marching Church. Rønnenfelt trakteerde de mensheid al eerder op zijn honingzoete stem en liefde voor melodramatische punk met zijn meer bekende project Ice Age. Een ding heeft hij goed begrepen: zonder attitude ben je nergens. In plaats van muzikale ideeën is dit album dan ook daarop gebouwd. Het resultaat lijkt nog het meest op een meer dan drie kwartier durende versie van Sid Vicous die ‘My Way’ zingt. Net zoals ‘The Great Rock ‘n’ Roll Swindleâ, de film waar die cover voor gemaakt was, de nodige vragen oproept over de authenticiteit en uitwerking van punk, doet ‘This World Is Not Enough’ dat ook. Liedjes als ‘ King Of Song’ staan in een lange traditie van quasi-nonchalante, sarcastische soulnummers waarin de zanger opschept over zijn mondaine levensstijl. Denk daarbij bijvoorbeeld aan Lou Reed met ‘I’m So Free’ of Bill Drummonds ‘King Of Joy’. Dit album mist echter de bijt van de laatste en de charme van de eerste. De ene na de andere rock-‘n -rollpastiche volgt elkaar op, afgewisseld met lange punkimprovisaties die wel erg dicht in de buurt komen van wat Rønnenfelt met Ice Age doet. Als je de grap van dit alles niet inziet, kan je misschien net zo goed naar die band uitwijken.
