Lambchop: dat is al meer dan dertig jaar het project van Kurt Wagner. Hij is al de tijd de spin in het web van het los-vaste collectief dat de band uit Nashville is. Van hun eerste album ‘I Hope You’re Sitting Down/Jack’s Tulips’ (uit 1994) tot nu is hij de enige die op alle dertien releases speelde. Zelfs na al die jaren blijft Wagner zoeken naar nieuwe muzikale wegen. Gemakshalve wordt Lambchop al lang ingedeeld bij de zogenaamde Alt-Country, maar al die tijd sijpelden er andere invloeden door. Op ‘Nixon’ uit 2000 was dat bijvoorbeeld de ogenschijnlijke lichtheid van The Beach Boys of het iets rockender geluid van de conceptuele dubbelaar ‘Aw Cmon/No You Cmon’ uit 2004. Sinds het vorige album, ‘FLOTUS’ (uit 2016) experimenteert Wagner dan weer met hiphopritmes en stemvervormers. Een beetje wat Bon Iver de laatste tijd ook doet. Ondanks die experimenten klinkt deze plaat toch ook onmiskenbaar als Lambchop en dat is gewoon dankzij de stem van Wagner. Herkenbaar, zelfs als ze vervormd is dus. Zoals in het door een schuifelend jazz meets hiphop klanktapijt ondersteunde openingsnummer ‘The New Isn’t You Anymore’. De break in het midden van dat nummer roept bij ons zelfs herinneringen op aan een band als Weather Report. Na twee iets rustiger openingsnummers is er ook het meer up-tempo ‘Everything For You’ waarin de subtiele pianoklanken een hoofdrol opeisen. In het titelnummer verschuift de stem van Wagner iets meer naar de achtergrond en wordt er gespeeld met allerlei ogenschijnlijk aanwaaiende klanken. Meer dan dertig jaar ver in zijn muzikale loopbaan en Kurt Wagner blijft zoeken naar nieuwe wegen. En dat is al een verdienste op zich. Dat ook dit weer een geslaagd album is, is gewoon een plus.
