Midden vorig jaar vond ik ‘m opeens in mijn recensiemap: een heruitgave van Helado Negro’s ‘Private Energy’. Het album klonk inderdaad erg intiem, bijna privé: zowel zang als muziek negen naar het fluisterzachte, en de liedjes hadden je volledige aandacht nodig om op te bloeien. Opvolger ‘This Is How You Smile’ is extraverter, al is dat begrip voor Helado Negro erg relatief. Een vrij funky refrein als dat van ‘Running’ misstaat hem niet. Hardhandig de aandacht opeisen is deze artiest nog steeds vreemd, maar hij klinkt op deze plaat gewoonweg aanweziger. In tegenstelling tot ‘Private Energy’ kent de plaat veel sterkere (psych-)folkinvloeden, waaronder hij soms subtiel elektronica of steeldrums schuift. Het is fijn dat hij minder schuchter durft te zijn en dat zijn geluid zich blijft ontwikkelen. ‘This Is How You Smile’ is een album dat gehoord mag worden.