Thirsty Ears

Jaap Blonk: een van de vaste constanten in de vaderlandse underground van de afgelopen veertig jaar. En voorlopig lijkt daar nog geen einde aan te komen: de productie is hoog en de verbreding en vernieuwing gaan ook gewoon door. De stemkunstenaar heeft rond deze tijd drie albums uit, waarvan een solo, een met Terrie Ex en een ander met Tomomi Adachi. Solo gaat hij het meest vrij tekeer, dat kan met de gebruikte elektronica alle kanten op. En de stem gaat erin mee, of andersom – of improviseren ze hier op hetzelfde moment met elkaar? Het is druk bij Blonk, de afwisseling is hoog, het hak op de tak gehalte haast onmenselijk. Stem en instrument zijn daarbij meer dan eens niet meer uit elkaar te houden, wat de spanning van het luisteren nog eens vergroot. Blonk snurkt, pruttelt, flubbert, blaast, schraapt, rochelt, gorgelt en beatboxt – wat-ie maar uit z’n mond kan krijgen. En af en toe komen daar zelfs woorden vandaan, als in een gedicht, waar de voormalige saxofonist eind jaren 1970 ooit mee begonnen is. Samen met Tomomi Adachi ligt het toch weer iets anders: de twintig jaar jongere Japanner is ook een stemmer die gebruikt maakt van elektronica, en beide heren gaan in een inspirerend gevecht. De goede verstaander hoort misschien wel wie wie is en wat doet, maar over het algemeen valt er geen touw aan vast te knopen. Wel vullen de twee elkaar mooi aan, wat ook een reden kan zijn van hun eerdere gezamenlijke optredens, uiteindelijk resulterend in deze live opname vanuit Berlijn. ‘Asemic Dialogues’ (Woordloze Dialogen) bestaat uit twee keer een onnavolgbare twintig minuten van vocaal worstelen, waarbij alle hoeken en gaten van het mondgedeelte verkend worden.

tekst:
Arjan van Sorge
beeld:
JaapBlonkTerrieEx_ThirstyEars
geplaatst:
do 18 jul 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!