Razen blijft gestaag op zoek naar nieuwe klanken met oude instrumenten. Hun platen getuigen altijd van een weloverwogen, met grote precisie uitgewerkt concept, en hun concerten zijn hogelijk intieme staaltjes van deep listening, waarbij de nauwgezetheid van de improvisatie en concentratie een belangrijke rol spelen. We kunnen ons dan ook voorstellen dat Brecht Ameel en Kim Delcour stevig gevloekt hebben toen ze maanden na de opnamesessies (in de St. Martinuskerk van Asse) van ‘The Xvoto Reels’ merkten dat er vanalles schortte aan de tapes. Ruis en feedback komen onverwacht aanzetten en hier en daar kregen we flashbacks naar tijden waarin onze walkman weleens een cassette opat. Dat Razen -na een reeks platen, waarbij klankkwaliteit steeds een belangrijk deel uitmaakte van de luisterervaring- toch beslistte om de glitchy opnames uit te brengen, zorgt voor een eigenaardige luisterervaring, maar het duo argumenteert dat ze uiteindelijk het idee omhelsden dat het onverwachte gegeven waar ze zich voor geplaatst zagen eigenlijk perfect paste binnen hun zoektocht naar het irrationele binnen hun improvisatie. Brecht Ameel bespeelt het kerkorgel van de St. Martinuskerk, en Kim Delcour bedient zich van zijn gebruikelijke schalmei en blokfluiten -de opvallendste toevoeging aan het instrumentarium zijn echter de tabla’s van percussionist Suchet Malhotra, die perfect in het plaatje geïntegreerd zijn. In ‘Reversal Dub’ spelen Malhotra’s trage tabla’s een hoofdrol, in prettige samenwerking met de kergalm. In ‘Death On The Current Real’ vechten de drones van Delcour en Ameel met de tape, terwijl Malhotra’s tabla’s wél tamelijk normaal doorkomen. Althans, totdat het nummer bruut afgebroken wordt. Op een eigenaardige manier werkt het geheel wel, mede doordat je doorheen alle ruis, gemiste frequenties en oversturing, nog steeds een grote collectieve concentratie voelt. Of hoe Razen een tegenslag omzet in een kans. Het zou een slecht managementsmantra kunnen zijn, maar het heeft een bijzondere plaat opgeleverd.