The West Lighthouse Is Not So Far

Astrïd is geen vrouw, maar een vrouw met drie mannen uit Zuid-Frankrijk die samen een band vormen. In 1997 als duo begonnen, breidde het gezelschap zich langzaam uit tot de formatie die het nu is. Hun derde album begint al gelijk goed met een lange track die hoofdzakelijk bestaat uit een pijnlijk mooi bluesachtig loopje op de gitaar, dat gaandeweg wordt overgenomen door strijkers. Uiterst geconcentreerd en met slakkengang droomt de muziek zich een weg door paradijselijke sferen, en dat langzaam zweven wordt (bijna) tot het einde volgehouden. Een mix van modern klassiek, impro en soundscape die nog lang beklijft. Chapelier Fou zit enigszins in dezelfde hoek als Astrïd, maar naast gitaar en strijkers zijn er meer drums en ook synthesizers en samplers gebruikt. Deze Gekke Hoedenmaker oftewel Louis Warynski is inderdaad behoorlijk krankjorum, maar dat levert dan wel schitterende muziek op. Voor een groot deel is dat echter de verdienste van remixers als To Rococo Rot en Yakie, die met twee andere producers allemaal een nummer onder handen nemen. Slechts twee tracks zijn nieuw van de hand van Chapelier Fou, maar de rest is mooi in dezelfde stijl bewerkt. De luisteraar bevindt zich met deze muziekjes sowieso in Wonderland, in een enigszins op hol geslagen speelgoedwereld.

tekst:
Arjan van Sorge
beeld:
Astrid_The_West_Lighthous
geplaatst:
di 4 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!