The Unmediated Meditation/De Onbemiddelde Bemiddeling

Een lp zonder muziek, met alleen een stem die op het eerste gehoor niets doet dan letterlijk beschrijven wat ze in een tentoonstellingsruimte waarneemt, dat ligt hier voor ons. Zinnen als “je hoort een geluid als een soort ruisende wind uit de binnenste ruimte komen” en “even the 90 degrees angle has its own course” maken de stem tussen de regels door tot een interpretator die het pure waarnemen overstijgt. Ze neemt je aan de hand en begeleidt je, waardoor de ruimte voor je eigen fantasie gaandeweg subtiel wordt ingeperkt. Per stuk (lees: per tentoonstelling die wordt beschreven) zoekt de stem andere dynamieken op en kent ze zo een vreemd soort spanning toe. Freek Lomme nam de materialen die de respectievelijke kunstenaars die in P/////AKT tentoonstelden in 2015 als uitgangspunt voor deze zes geluidswerken. Hij schreef ze en nam ze op. Je hoort hem opsommen wat hij aan materialen in de ruimte ziet staan en hoe deze tegenover elkaar zijn opgesteld. Hij motiveert in de bijgevoegde hoes dat wij als luisteraar, beïnvloed door het ritme en de dictie waarmee deze teksten zijn opgenomen, beproefd worden in onze ‘menselijke, antropocentrische corruptie in de waarneming’. Het talige complex van kijken, waarnemen, communiceren en interpreteren staat met andere woorden centraler dan het brengen van een duiding bij de projecten die Bram de Jonghe, Dan Walwin, Hans Demeulenaere en Bas van den Hurk, Gerda Paliušyté, Roderick Hietbrink en Kasper Bosmans bij P/////AKT realiseerden. Wie van Lomme een intellectuele begeleidende tentoonstellingstekst had verwacht, komt van een koude kermis thuis. Deze lp is een werk op zich waartoe de kunst van bovengenoemde kunstenaars niet meer dan de aanleiding was. In de hoes staan wel wat foto’s van de tentoonstellingen met daarbij de lijst van materialen die de respectievelijke kunstenaars meebrachten om hun project bij P/////AKT te realiseren. Lommes opnames doen denken aan de oeuvres van conceptuele kunstenaars Lawrence Weiner en Stanley Brouwn, met het verschil dat ze actueler zijn. Er wordt hier namelijk onbeschaamd geparasiteerd op werk van andere kunstenaars en tegelijk wordt daaraan iets unieks teruggeven, namelijk het souvenir van iemand die met dat werk een intensieve subjectieve verhouding heeft gezocht, hoezeer hij deze subjectiviteit ook heeft trachten uit te kleden. Dit is dus niet een lp die je eindeloos zal beluisteren, het is meer een hedendaags conceptueel kunstwerk waarin het individu zichzelf relativeert en waar het oprechte maakplezier vanaf spat.

tekst:
Griet Menschaert
beeld:
Freek_Lomme_THE_UNMEDIATED_MED
geplaatst:
za 29 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!