We lazen recent een interview met Greg Anderson, één van de twee motoren achter het Southern Lord-label dat dit jaar twintig jaar bestaat. Samen met zijn kompaan Stephen O’Malley richtte hij het label op om in eerste instantie het werk van hun nieuwe band Sunn O))) uit te brengen. Die band bestaat ondertussen dus ook al twee decennia en hij kondigde een nieuw album aan, opgenomen onder de deskundige leiding van Steve Albini. Ondertussen blijft hij platen uitbrengen van bands waar hij als tiener idolaat van was (veel crustpunk) en bands die hij erg waardeert of hoogacht. Eén van de gitaristen waar hij enorm veel bewondering voor heeft is Caspar Brötzmann. Die bracht met zijn Massaker vijf fantastische platen uit, die tussen nu en een jaar allemaal opnieuw worden uitgebracht. Geremasterd, dat spreekt, en met instemming van Brötzmann zelf natuurlijk. Gezondheidsproblemen verhinderden hem al jaren om voluit te gaan. Deze herwaardering uit de hoek van Southern Lord zal hem dus zeker deugd doen, en zijn status als uitstekende gitarist vergroten. Ooit begon hij als pianist, maar als een soort van opstandigheid richting zijn uitermate strenge vader, freejazzsaxofonist en -monument Peter Brötzmann, koos hij uiteindelijk toch voor de gitaar. Amerikaanse gitaristen als Richie Blackmore en Jimi Hendrix waren zijn grote voorbeelden, nog versterkt door het gebruik van een gitaar voor linkshandigen. Al had dat zo zijn voordelen, want zo kan hij beter aan de volumeknop, de vibrato hefboom en kan hij verder gaan in het zogenaamde low end. Die delen vormen een belangrijk bestandsdeel van zijn gitaarspel, waardoor hij als een vernieuwer kan worden gezien die met scherpe feedback en overtonen als drones fantastische muziek wist te maken. Op debuut ‘The Tribe’ klinkt zijn zang, vooral gevormd door eenvoudige zinnetjes en kreten, nog wat schuchter, net als de man in levende lijve is. Powerbassist Eduardo Delgado Lopez is al van de partij. Drummer van dienst is ene Jon, die voor ‘Black Axis’ al was ingeruild voor Frank Neumeier. Voormalig Gore-drummer Danny Arnold Lommen kwam kort erna in het vizier, wat de band ook live tot ongekende hoogtes deed stijgen. Beide heruitgaven bevatten puur de originele nummers, weliswaar geremastered tot in het kleinste detail, waardoor alles nog helderder is gaan klinken dan op de originele albums. Van zodra de eerste noten weerklinken, zijn we weer helemaal mee. We kennen alle nummers na al die jaren (de albums zijn van 1988 en 1989) nog helemaal uit het hoofd en zien hem visueel zo bezig met het geven van een concert (we zagen en organiseerden er vele met hem). Onbekend? Verplicht aan te schaffen. Bekend maar nog niet in bezit? Verplichte aanschaf. U heeft het wel? Aanschaffen, want de originelen zijn al lang grijs gedraaid.
