Wat begon met een film over de Belgische dance-cultuur en elektronische muziek van eigen bodem is ondertussen uitgegroeid tot een multimediaal fenomeen. De terecht bejubelde documentaire van Jozef Devillé uit 2012 zette duidelijk één en ander in gang. Na de film volgden de cd-compilaties, de lijvige vinyluitgaven, de parties, de populaire Facebook-groep en binnenkort ook het boek. Maar eerst is er nog het derde en laatste deel van de tricolore trilogie, zijnde vier cd’s of tien lp’s. Net zoals de vorige twee volumes trapt het feest af met een flinke scheut new wave en EBM. Met nummers van Front 242, 1000 Ohm, The Weathermen, Zwischenfall en enkele minder bekende namen (Noise Abroad, Les Tueurs De La Lune De Miel) wordt er voornamelijk vertrouwd terrein aangeboord. Toch is niet alles voorspelbaar want ‘Volume 3’ opent verrassend met ‘Tout Petit La Planète’ van Plastic Bertrand. De toon is gezet: het moet allemaal niet te ernstig worden genomen. Ook dat is dat veel geroemde typische Belgische karakter. Sensuele lounge is er ook met ‘Camino Del Sol’ van Antena en Dan Lacksman (Telex) met het psychedelische ‘Skylab’. De kitschdisco van Waylon (‘Crème De La Crème uit 1979) is de hekkensluiter van de eerste cd. Geen Belgische sound zonder acid house en new beat en die is er in royale mate met Periclis, PLB System, Major Problem, Acts Of Madmen (‘The Dream’), Public Relation of 101 met (alweer) de kraker ‘Rock To The Beat’. Na drie edities kan echter niet worden verstopt dat het vet wat van de soep is. (Dat was ook al het geval op de vorige box.) De écht goeie new beat-nummers kan je immers tellen op twee handen. Bandwerk leidde in die tijd tot (te) veel en gezichtsloze eenheidsworst -of ze nu op het gereputeerde Gentse label R&S verschenen of niet- en daarvan staat er helaas genoeg op cd twee en drie. De overbodige ‘Red Zone Mix’ van ‘Pump Up The Jam’ van Technotronic is het bruggetje naar wat vervolgens komt: house, techno en 100% pure clubmuziek. Veel van de voor de hand liggende producers keren (herhaaldelijk en in diverse gedaantes) terug. CJ Bolland, Sven Van Hees, Oliver Abbeloos, Jo Bogaert, Maurice Engelen, Renaat Vandepapeliere, Oliver Adams, Koenie Van Immerseel, Frank De Wulf, Jacky Meurisse of Emmanuel Top zijn de namen die blijven opduiken. Nogmaals het bewijs dat het toen allemaal gebeurde in een kleine en vaak incestueuze kring. Daarnaast kan niet worden ontkend dat het her en der behoorlijk gedateerd klinkt, maar wat moet kunnen voor pakweg EBM, moet dat zeker ook voor dance. Na de new beat, de eurobeat en de clubhouse werd het geluid harder en extremer. Met Human Resource, Ravesignal III en zeker met Test en Danny Casseau Aka Trax-X gaat ‘The Sound Of Belgium’ stilaan de hardcore technotoer op. Het beste kruid werd ook hier op de eerdere delen verschoten. Ten slotte mag ook de (hard) trance van V-Tracks, Jeannot, Dave Swayze, uitschieter ‘Cybertrance’ van Blue Alphabet of DJ Marco Bailey niet ontbreken. Meer dan ooit is deze reeks gericht op clubbers die het destijds hebben meegemaakt, of hadden willen meemaken. Wie zijn of haar oren liever de kost wil geven in plaats van de voeten – zoals op cd 1 vooral- zoekt zijn/haar gading beter elders. Hoe dan ook blijft deze serie met in totaal niet minder dan 173 (!) tracks een huzarenstuk. Wij Belgen mogen trots zijn. Nu dat boek nog!
