The Shameless Years

Na twee prachtige platen op het Room40-label van Lawrence English brengt Rafael Anton Irisarri zijn nieuwe plaat uit op het Mexicaanse Umor Rex. ‘The Shameless Years’ volgt de meer melodieuze tendens van voorganger ‘A Fragile Geography’, wat resulteert in een plaat die doet denken aan het diep-romantische werk van BvDub en, vanwege het incidenteel gebruik van gitaren, ook dat van Ensemble Economique, vooral in het euforische ‘Rh Negative’. Uit het begeleidende schrijven wordt duidelijk dat we ‘The Shameless Years’ als een zeer politiek geëngageerde plaat moeten beschouwen, geïnspireerd door de wereldwijde migratiecrisis en Trumps wetsvoorstellen voor een inreisverbod voor moslims en een Mexicaanse muur, maar het is natuurlijk altijd lastig om dat engagement in instrumentale, abstracte muziek als deze te herkennen zonder zo’n begeleidend schrijven, al zou een titel als ‘Bastion’ ons uiteraard op het spoor kunnen zetten, of anders wellicht de samenwerking met Iraniër Siavash Amini. Aan de twee gezamenlijke nummers die het album afsluiten, werkten de twee ieder vanuit hun eigen studio: Irisarri in Seattle en Amini in Teheran. Wat abstracte kunst echter zo interessant maakt, is dat iedereen er zijn eigen ideeën of gevoelens op kan projecteren en het is voor elke getormenteerde ziel –politiek correct of niet– dan ook heerlijk meedeinen op de meanderende geluidsgolven van ‘The Shameless Years’. Lastiger is dat op de vier composities van Amini’s recent verschenen album ‘Tar’, waar de verschillende muzikale elementen ongemakkelijk tegen elkaar aanschuren. Zowel opener ‘A Dream’s Frozen Reflection’ als afsluiter ‘The Dust We Breathe’ begint met dissonante industriële drones, waarin langzaam strijkers en andere lieflijkere klanken beginnen door te schemeren. In ‘Rivers Of Tar’ wordt dit gevecht tussen donker en licht, tussen elektronica en akoestische instrumenten zelfs in extremis herhaald, met een tot drilboor vervormde contrabas en koorachtige klanken die tot Orffiaanse proporties worden opgeblazen. Dit procedé roept het recente werk van Tim Hecker in herinnering, maar ook dat van componisten als Arvo Pärt en Henryk Górecki, bij wie de schoonheid en de troost ook altijd verdiend moeten worden met leed of strijd. Wie beide platen toch per se door een geopolitiek gekleurde bril wil bekijken, kan in ‘The Shameless Years’ de broeierige schaamte en onrust van progressief Amerika zien en in ‘Tar’ de verwrongen trots en strijdlust van progressief Iran. Maar dat hoeft dus niet.

tekst:
Maurice Dumont
beeld:
Rafael_Anton_Irisa_The_Shameless_Year
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!