The River Beneath Us

Saxofonist Tom Sanderman heeft een voorkeur voor minimal music. Vanwege de discipline die gevraagd wordt bij het uitvoeren, en door de manier waarop de muziek zowel muzikant als publiek op weet te tillen naar een ander bewustzijnsniveau. Zijn debuut-cd The River Beneath Us koppelt vroege werken van pioniers van het genre met een compositie die Anthony Fiumara voor Sanderman schreef als eindexamenstuk toen die afstudeerde aan het Tilburgse Fontys-conservatorium. Tussen de vroege stukken en dit recente werk zitten vijftig jaar. Die periode markeert een begin, met driftig onderzoek naar de mogelijkheden die beperkt notenmateriaal te bieden heeft, en een late uitwerking van vergelijkbare principes. Er is onmiskenbaar veel water onder de brug doorgegaan. Reed Phase legt het phase-shifting proces, karakteristiek voor de muziek van Steve Reich, in alle heldere eenvoud bloot. Terry Riley laat in Dorian Reeds horen hoezeer hij in die tijd beïnvloed was door de jazz, al klinkt op de achtergrond mee dat hij op de hoogte geweest moet zijn van het shenai-spel van Bismillah Khan. Philip Glass schreef Gradus in 1967, toen hij net teruggekeerd was van een studiereis naar India. Als solostuk heeft het niet de gebroken akkoorden, die later het wezenskenmerk van zijn muziek werden. In deze drie stukken verkeert het genre in een pure fase waarin alles in beginsel aanwezig is, zonder enige opsmuk. Het werk van Fiumara haakt daarbij aan in de ogenschijnlijke eenvoud van de klare lijn die vaker in zijn muziek te horen is. Maar het is zwieriger, alsof zowel componist als saxofonist genieten van de dans die in de noten besloten ligt. Een dans waarbij je goed moet opletten hoe je je stappen zet. Dat is aan Sanderman absoluut besteed.

tekst:
René van Peer
beeld:
TomSanderman_TheRiverBeneathUs
geplaatst:
ma 8 jan 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!