Rottend fruit. Verval. Menselijk verval. De omgeving. Het bevriezen van digitaal verval. Verval dat niet meer vervalt. Mythologische monsters uit Babylonische verhalen. Het is een verwarrende blik achter de hypnotische en duistere percussieve drones van de Israelische producer Arikon (Arik Hayut). Muzikaal tussen Orphan Swords en Silent Servant in. Dystopische uitzichtloosheid in een vaag industrieel pand waar technologische puurheid in conflict gaat met verwrongen betonijzers en elke Berlijnse duisternisliefhebber een in perfectie ondergedompelde stoorzender is. Arikon werkt met een uitermate technische verfijning waarbij effectbejag het overneemt van interne beleving. Het geluid dat eerst overrompelde, mist bij herhaling de grip die initieel beklemde. Zonde dat het sputterende, graaiende klankenpallet dat als klankenarsenaal bovenaan de top staat en in beklijving een brutale val maakt. Terwijl Nahash Akalaton brutaal door de luidsprekers dreunt. Idle Worship het altaar als aambeeld vertimmerd. Een terugblik naar de Einstürzende Neubauten van weleer. Toch draait The Prophet’s Blood is Boiling herhalingsrondes. Om in de slijtage iets nieuws te horen en vastgeklampt te worden door de ritmes, de elektrische schokken en de waanzin die in het geluid is verstopt. Als je de perfectie er van loskrabt.
