Het hoesje trok in eerste instantie alle aandacht naar zich toe. Toen luisterden we naar de liedjes en we dachten ergens begin jaren 1980 te zijn beland. De periode waarin Debbie Harry met Blondie van new wave naar pop evolueerde, of het eerstgenoemde genre gewoon werd opgeslorpt door het tweede. Zeer leuke liedjes uit een ver verleden, en gebracht met een aantal stermuzikanten. Wat anders zouden we kunnen zeggen als we kijken wie er meewerkt: gitarist Lenny Kaye (Patti Smith Group), bassist Glen Matlock (Sex Pistols) en drummer James Sclavunos (onder meer Nick Cave And The Bad Seeds). Voor de twee covers die op het einde werden gezet, ‘You’re So Great’ geschreven door Fred ‘Sonic’ Smith van MC5 en ‘It’s Alright Ma’ (Bob Dylan) komen ook James Williamson (Iggy Pop, Stooges) en saxofonist Steve Mackay (Stooges) een handje toesteken. Allemaal grote namen die Wendy James rond zich heeft verzameld, en die allen, in tegenstelling tot hun roemruchte verleden, alles ten dienste stellen van het lieflijke liedje. Wie mag die Wendy James dan wel zijn dat ze al deze legendes kon strikken? Wel, wie herinnert zich nog de poppunk van Transvision Vamp en de triphop van Racine? Niet veel mensen waarschijnlijk, maar toch is dit diezelfde Wendy James die een plaat voor heerlijk ouderwetse new waveliedjes heeft gemaakt, met ietwat donkere poëzie als leidend element. Voorheen enkel digitaal te verkrijgen, nu eindelijk ook voor de gewone mens.
