Sommige muzikanten pluggen een gitaar in, anderen klappen hun laptop open. Marcin Pietruszewski hoort heel erg in die laatste categorie. Zich baserend op theoretisch werk van ene Curtis Roads over iets dat ‘pulsar synthesis’ heet – een methode voor elektronische muzieksynthese gebaseerd op het genereren van ‘treinen van sonische deeltjes’ – schreef hij in Supercollider (softwareplatform voor audiosynthese en algoritmische compositie) een programma dat hij nuPG doopte. ‘The New Pulsar Generator Recordings Volume One’ is een demonstratie van wat nuPG allemaal kan. Ik kan met in allerlei bochten wringen om het (ultrafrequente) gepiep en (dissonante) geknor te duiden, maar ik ga dat nooit zo effectief weten te doen als dat Pietruszewski zelf heeft gedaan in de titels van de ‘songs’. Een kleine greep: ‘tnuPGr(shifting(glissement) (b-_f[-y]fa))’, ‘nupggendy3modulatorDistHyperbcos (interlacings)’ en ‘sieveSequence (001)’. Nog een hint: de cd werd gemasterd door Russell Haswell en Florian Hecker verzorgde het artwork, dan weet u ongeveer wat voor vlees u in de kuip heeft. ‘The New Pulsar…’ doet me denken aan de glitch-variant van een demonstratieplaat, zo’n lp of flexi-disc waarop een fabrikant liet horen wat zijn nieuwste synthesizer allemaal voor geluiden kom produceren. Ik kom ze wel eens tegen in de bak tweedehands of op platenbeurzen. Leuke curiosa, maar ik laat ze altijd staan.
