The Narrow Garden

Eyvind Kang zal in deze kolommen vooral bekend zijn om zijn samenwerkingen met Six Organs Of Admittance, Blonde Redhead en Sunn O))), maar de viool- en viola-speler maakte ook een hele reeks soloplaten. Veel daarvan bevinden zich aan het voorfront van avant-garde, experiment en noise, maar Kang heeft meer noten op zijn zang. Op ‘The Narrow Garden’ reist hij heen en weer tussen de middeleeuwen en Arabië. Nummers als ‘Mineralia’ en ‘Nobis Natatis’ weten wij niet anders te omschrijven dan “hoofse melodieën”. Let wel, neo-middeleeuws is geen genre waar we erg goed thuis in zijn. Verder dan mid-periode Dead Can Dance komen we meestal niet (of het moet Corvus Corax zijn, maar dat is wat ons betreft gewoon een hoempapa-band met doedelzakken en een hang naar ars nova-melodieën), dus vergeef ons de mogelijk gebrekkige vergelijkingen. Fraaie composities met de voor middeleeuwse muziek zo typerende naïeve speelsheid en eenvoud, uitgevoerd door vrouwenstemmen en een klassiek ensemble met veel percussie. Die laatste is veelal oosters van karakter, en elders maken de introductie van zwierige strijkers en bezwerende fluit dat gevoel nog sterker. Het bijna formele karakter van de nummers krijgt halverwege tegengewicht van twee nummers die de luisteraar met dissonant snarenspel in angstige afwachting houden. De ontlading komt vervolgens in de slepende afsluiter, die de luisteraar door de muzikale equivalent van een Indiaas sprookje leidt. Na een initiële worsteling met de door Kang gekozen stijl blijkt ‘The Narrow Garden’ dan uiteindelijk toch een knappe en meeslepende plaat te zijn.

tekst:
Maarten Schermer
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!