Wie op Roadburn speelt, heeft doorgaans meer dan een streepje voor. Het festival boekt normaliter geen flauwe bands, heeft altijd oog voor kwaliteit en zoekt het steeds in de hoeken waar intensiteit en een zekere zwaarte regeren. En dat ongeacht het genre. De tijd dat Roadburn synoniem stond voor spacerock, doom en stoner is (gelukkig) al een tijd voorbij. Dat betekent dat het festival – organisatie én publiek – steeds meer oren heeft voor meer experimentele en buiten de traditionele lijnen kleurende geluiden. Yodok III te zien staan op de affiche was dus niet alleen een fijne verrassing, maar bijna een vanzelfsprekend iets. Yodok III staat namelijk voor intens, heavy, vrij en onconventioneel, ook qua instrumentarium. Het is de samenwerking van de Belg Dirk Serries (vidnaObmana, Fear Falls Burning) met de Zweedse drummer Tomas Järmyr en de Noor Kristoffer Lo (versterkte tuba, flugabone en effecten). Ondertussen is het trio uitgegroeid tot een goed geoliede machine, zowel live als in de studio, en dat hebben ze in Tilburg eerder dit jaar geweten. Bij Yodok III draait het allemaal om improvisatie en het trio neemt ook ruimschoots de tijd om te komen waar het wil landen. Van fluisterdrones tot geluidsstormen. Dat vraagt, getuige deze drie kwartier durende live-registratie, om een danige inspanning van het publiek dat gedwongen wordt om aandachtig te luisteren (of bier te gaan drinken), de initiële stille aanloop erbij te nemen en geduld te oefenen tot de climax. Vanaf de eerste noot verschuilen achter schedel splijtende riffs en het op een maniakaal headbangen zetten zit er immers niet in. Yodok III vatte dat publiek echter onmiddellijk bij het nekvel en wordt terecht beloond met een daverend applaus op het einde. Wie het Roadburn-publiek stil wil krijgen, moet van goeden huize zijn. Om de groeiende status van Yodok III te bevestigen is er nu ook een mooie box met drie cd’s met daarop de twee eerdere studio-albums die in 2014 en 2015 uitsluitend op vinyl verschenen op Serries’ eigen label, A New Wave Of Jazz. Æthenor blijkt na vijf albums veel meer te zijn (geworden) dan een zijproject van een paar underground-helden. De bezetting leest inderdaad als een supergroep: Steve Noble (Rip Rig & Panic, Dikeman Noble Serries Trio), Stephen O’Malley (Sunn0))), Khanate, KTL), Daniel O’Sullivan (Guapo, Ulver) en Kristoffer Rygg (Ulver). Ondanks drukke individuele agenda’s vindt het viertal op regelmatige momenten tijd en inspiratie om een plaat uit te brengen. Die releases bestaan grotendeels uit live opgenomen stukken. Dit is hier niet anders. Net als bij Yodok III draait het bij Æthenor allemaal rond improvisatie en muzikale vrijheid. Net als bij Yodok III eist het drum- en percussiewerk een prominente rol in het geheel op. Ook ‘Hazel’ flirt bij momenten met free jazz, maar onverteerbaar wordt het gelukkig nooit. Er mag ook gelachen worden zoals in ‘Anaïs’ waarin we worden geïntroduceerd in de wondere wereld van de Franse taal. Flink rondje avontuurlijke avant-garde.
