En weer een pianist die meelift op de hype rond Nils Frahm, Hauschka en Poppy Ackroyd – tot zelfs in de studio van Frahm toe. Otto Andreas Totland uit Noorwegen doet het gelukkig toch weer net een beetje anders, zonder elektronica of ritmes erbij, maar gewoon, met alleen een akoestische piano.

Licht en melancholiek, net als een blaadje dat zwierig door de lucht buitelt, naar de natte aarde, op de grote hoop. Een beetje triestig is het wel, maar de warme, omfloerste klanken van het toetsinstrument maken veel goed. Sfeervolle puur natuur ambient die gewoon de eigen weg gaat, het kan.

Dit artikel verscheen eerder in GC #143.