The Letter

Op zijn dertiende zag Ronny Herling ‘Pisma Myortvogo Cheloveka’, een Russische science fiction-film die zich afspeelt in een post-apocalyptische woestenij. De boodschap van onzekere hoop in een geruïneerde wereld maakte grote indruk op de Oost-Duitse jongen, genoeg om twee decennia en een Duitse hereniging later nog steeds de voornaamste inspiratie te zijn voor zijn project Tardive Dyskinesia. Herling deelt zijn muziek in bij een ruime dosis genres: ambient, IDM, elektronica, experimenteel, industrial, en luisterend naar ‘The Letter’ is het ook allemaal op de een of andere manier van toepassing. De plaat staat vol donkere elektronica: onheilspellende synthesizer-sweeps, knarsende en sissende geluidseffecten, gemuteerde stemmen, galmende ruimtes: het zit er allemaal in. Referentiepunten zijn dingen als Senking, Shackleton, de soundtracks van John Carpenter en het recente werk van Lucy, maar hoewel Herling hard zijn best doet, wil het niet echt overtuigen. Hij weet de sfeer steeds goed te zetten, maar blijft daar vervolgens in hangen. Met haperende Funkstörung-ritmes hobbelen de nummers naar hun einde toe, zonder tot ontwikkeling te komen. Aan het slot van voornoemde film zoeken de laatste overlevende kinderen hun weg door het verwoeste landschap, op zoek naar een onzekere toekomst. Mogelijk is het dat gevoel dat Herling op ‘The Letter’ probeert over te brengen.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
TardiveDyskinesia_TheLetter
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!