The Letter

De drang is erg groot om de brave Gonzolezertjes op de mouw te spelden dat we een obscure plaat uit 1979 opgeduikeld hebben, maar dit op driehonderd exemplaren gelimiteerd vinyl werd wel degelijk in 2009 gemaakt, en pas in 2011 uitgebracht. Ondanks het traditionele instrumentarium (gitaren, drums, keyboards en viool) klinkt alles op ‘The Letter’ defect of minstens tot op de draad versleten. De gitaren lijken maar één roestige snaar te hebben, keyboards sputteren noise, drums klinken als kartonnen waspoederdozen, en de viool groet John Cale. Ook de stem van Nina Bosnic wauwelt vaag en onverstaanbaar in en uit de mix, net als een aantal primitief opgenomen (met mobiele telefoons en een ouwe cassetterecorder) omgevingsgeluiden. Dit lijkt misschien het recept voor een rampscenario, maar eens alle elementen samengevoegd worden klopt het plaatje perfect. ‘The Letter’ ademt de grauwe sfeer uit van een verloederde Britse sociale hoogbouw, ergens begin jaren 1980. De primitieve rauwheid van het debuut van dit viertal is dan ook aanbevolen aan alle fijne mensen die de eerste platen van Cabaret Voltaire (‘1914-16’), Nocturnal Emissions (‘Tissue Of Lies’ en ‘Fruiting Body’), en ja waarom niet, ‘Second Annual Report’ van Throbbing Gristle nog steeds een warm hart toedragen.

tekst:
Gonzo (circus)
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!