The Haze Of Sleeplessness

De naam Ståle Storløkken zegt misschien weinig, maar als we erbij vertellen dat de Noor al in zijn schooltijd de band Veslefrekk had, samen met onder meer Arve Henriksen en die band later ontbolsterde tot Supersilent, zullen er al belletjes gaan rinkelen. Voor het gerenommeerde ‘Woldejazz’ componeerde hij een stuk waarin hij op het podium werd geassisteerd door MotorpsychoTrondheim Jazz Orchestra en Trondheim Soloists. Een uitstekend jazzmuzikant die kan en mag spelen met wie hij zelf wil. Als we het goed hebben is ‘The Haze Of Sleeplessness’ zijn eerste echte soloplaat. En daarop gaat hij meteen de spacekant op. Synthesizermuziek die speels wordt gebracht en waar van jazz geen sprake is. Verrassend anders en een onvoorspelbare zet van Storløkken is dit zeker. Zijn maatjes van Motorpsycho hebben zelf ook een nieuw album uit. Een ep noemen ze het zelf. Wij noemen het een volwaardige plaat, ondanks het feit dat er slechts drie nummers op staan. Ze duren samen veertig minuten, een tijdsduur die veel bands niet eens halen. Sinds het begin van de band in 1989 alweer kende die een grillig en eigenzinnig parcours. Sommige van hun platen vinden we uitermate sterk, van andere krijgen we krullende tenen. Bij hun concerten is het al net zo. Het siert de band echter om blijvend hun eigen ding te doen, ongeacht de mening van anderen. Dus gooien ze deze keer hun adoratie voor Pink Floyd en King Crimson te grabbel. Niet steevast, want opener ‘Psychotzar’, het kortste nummer, is eigenlijk een stevige harde rocker waarin drummer Tomas Järmyr, ingelijfd sinds ‘The Tower’, fel van leer mag trekken. Het titelnummer is eerder een psychedelisch freakfestijn waarin alle remmen los mogen. Motorpsycho mag dan wel terug in de tijd kijken, er hun eigen exceptionele ding mee doen blijft de essentie. Het is even wennen, maar ‘The Crucible’ is uiteindelijk echt wel een zeer goede plaat. De vreemdste eend in de Hubro-bijt blijkt componist Øyvind Torvund te zijn. ‘The Exotica Album’ is een verzameling van tien nummers die worden uitgevoerd door Kjetil Møster (saxofoon, elektronica), Jørgen Træe (modulaire synthesizers) en het BIT Ensemble onder leiding van dirigent Trond Madsen. Torvund schreef muziek die onder de noemer exotica valt. Daarmee bedoelt hij (en wij) muziek zoals die werd gemaakt door Martin Denny en Les Baxter, met hier en daar het typische Ennio Morricone-gefluit (door Knut Andreas Knutsen). Geen veldopnames maar geluiden die werden gemaakt met de synthesizers maken van de nummers knotsgekke avonturen doorheen een waanzinnig grappige droom. De muziek zou perfect passen op de legendarische verzamelaars ‘Jungle Exotica’ (1991) waarop tal van dit soort van de pot gerukte bands hun beste beentje voorzetten. Alleen is dit uitgeschreven voor een ensemble geschoolde muzikanten.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
St%C3%A5leStorl%C3%B8kken_TheHazeofSleepless
geplaatst:
wo 17 jul 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!