Debuut ‘Hey Colossus Hates You’ dateert inmiddels alweer uit 2006. Sindsdien heeft de Londense band een hele evolutie doorgemaakt, met als orgelpunt twee albums in 2015 op Rocket Recordings: ‘In Black And Gold’ en ‘Radio Static High’. Op die twee platen was al duidelijk dat van de verschroeiende noiserock van de beginjaren maar weinig werd over gehouden. Het geluid werd alsmaar meer gesofisticeerd, atmosfeer werd belangrijker en de dynamiek en de groove van de krautrock werd een stuk meer overheersend. Voor ‘The Guillotine’ gaat Hey Colossus nog een stap verder en maakt het collectief zijn meest toegankelijke plaat tot op heden. De acht nummers mogen dan wel donker en broeierig van sfeer zijn, de melodieën zijn ijzersterk, de zang intrigerend, de beats en grooves verslavend, waarbij de nummers zich zowaar ongecompliceerd in ons hoofd komen nestelen. Er wordt soms wel nog behoorlijk gas gegeven, maar nergens meer zo verpletterend als weleer. Dat hoeft voor dit soort nummers namelijk ook helemaal niet. Voor het eerst zijn de teksten het belangrijkste wapen geworden, voornamelijk door de instabiele toestand van onze huidige wereld, zo verklaart bassist Paul Thompson zelf. Focus dus, op elk vlak. Daardoor klinkt het samenspel van de drie gitaristen vloeiender dan ooit en zit de zang quasi perfect in de muziek gemixt, met dank aan hun maatje en Part Chimp-lid Tim Cedar (voorheen onder meer Elevate en Penthouse). Nik Turner, ooit jarenlang lid van Hawkwind, zingt mee op het aan The Jesus Lizard refererende ‘Back In The Room’, een nummer dat als voorbeeld kan dienen voor de verbreding en verdieping die Hey Colossus met ‘The Guillotine’ heeft bereikt.