Alasdair Roberts –zoon van een Schotse vader en Duitse moeder –groeide op in het vijftien huizen tellende gehucht Kilmahog. Zo’n zestig kilometer ten noorden van Glasgow. Zijn vader Alan Roberts was ook muzikant. Hij werkte samen met de bekendere Schotse folkmuzikant Dougie MacLean. Muziek heeft dus altijd een rol gespeeld in zijn leven. Met twee jeugdvrienden speelde hij samen in Appendix Out. Sinds de eeuwwisseling brengt hij muziek uit onder zijn eigen naam. En hij werkte ook samen met Will Oldham en de betreurde Jason Molina. Voor zijn solowerk grijpt Roberts veel en graag terug naar eeuwenoude Schotse traditionals. Ook op deze plaat. Hij bewerkt die met veel respect. De update is dus niet drastisch, maar toch voelt de muziek niet gedateerd aan. Hij voegt aan het klassieke instrumentarium (akoestische gitaar, viool, slaginstrumenten) elementen toe die zorgen voor de update. Zo smokkelt hij in ‘The Evernew Tongue’ een elektrische gitaar en blazerinstrumenten binnen. In andere nummers duiken piano’s op. In ‘Europe’ geeft hij subtiel commentaar op de huidige stand van zaken in het Oude Continent. Roberts heeft een specifieke stem waar je van moet houden. Muzikaal is hij even mysterieus en onderhuids dreigend als het landschap waarin hij opgroeide.
