The Fall uit Detroit

Protomartyr en Tyvek, beiden uit Detroit, hielden afgelopen week halt in Kortrijk.

‘The Agent Intellect’ van Protomartyr vonden we best een goede plaat, maar overdonderen deed ze niet. We vonden de eerste negen nummers vooral een zoeken naar dat ene moment dat de postpunk echt uit de boxen zou knallen. Dat deed de band met ‘I Allowed Myself’, de afsluiter, wat ons deed besluiten naar concertzaal De Kreun, deel van Wilde Westen, af te zakken voor een tweeluik bands uit Detroit. Tyvek en Protomartyr zijn namelijk heel erg bevriend, zo sterk zelfs dat Joe Casey, parlandoman van Protomartyr, ergens tussen een paar nummers door neuzelde dat zijn band nooit zou hebben bestaan zonder zijn maten van Tyvek.

Die band mocht dus de spits afbijten. Zelf hadden we er nog nooit van gehoord. De flyer van de Pit’s (punkhol in Kortrijk) hadden we blijkbaar gemist, want het kwartet blijkt al in februari 2011 daar het kleine podium, samen met Blackup, te hebben betreden. Het siert dit kwartet dat ze het zich nog herinnerden en er iets over vertelden tijdens hun concert (al begrepen we nauwelijks iets van de woorden van zanger / gitarist / sympathieke mens Kevin Boyer). Ze maakten er ook nu absoluut geen punt van om bij iemand thuis te logeren. Hotels zijn voor pussies.

Hun concert was er eentje dat we inderdaad zien passen in een kleine kroeg. Een beetje onwennig stond het viertal op het grote podium, waar ze hun garagerock annex indierock annex intellectueel klinkende brave liedjes ten beste gaven. Het was voor beide bands de laatste show van de tour, dus bij Tyvek kon er onderling al eens een geintje af en ze wisten goed in te spelen op de kleine gebaren naar elkaar als er iets moest worden veranderd of ingezet bij een liedje.

Hier en daar hoorden we stukken die we verbinden met het label waar ze op zitten, In The Red, maar meestal klonk het allemaal een beetje te zondags braaf om echt te blijven boeien. Het half uurtje dat Tyvek kreeg toebedeeld, leek dubbel zo lang te duren. Nooit een goed teken.

Opvallend was het aanzienlijk toegenomen aantal bezoekers toen Protomartyr aan zijn set begon. Het was duidelijk dat de meerderheid van de aanwezigen voor deze band kwamen. Komt het door hun nieuwe plaat (‘Relatives In Descent’), door hun concert tijdens het Sonic City-festival in 2015, toen ze ladderzat op hetzelfde podium stonden (en toch wist hij het nog) of omdat de band ietwat een hype is? Geen idee, maar goed voor band en zaal dat er veel jonge mensen tussen de bezoekers stonden.

Joe Casey nam tijdens het concert ook weer behoorlijk wat geestrijk vocht naar binnen, onderwijl zijn teksten neuzelend / declamerend. Die teksten doen er toe hoor, al verstonden we er zelf geen jota van. Maar dat ligt ook voor een deel aan onszelf, want we luisteren eigenlijk nooit naar teksten. De muziek pompte, postpunkte en klonk best goed. Al viel na een paar nummers op dat diversiteit een woord is dat Protomartyr nog niet in zijn woordenboek heeft staan. Veel nummers klonken onderling inwisselbaar, al speelde de band met veel overtuiging (dachten we toch, want Casey vond het een slechte show zei hij op het eind). Soit, we konden het niet helpen, en we waren zeker niet de  enigen , die meenden dat Mark E. Smith uit de doden was herrezen, plots beter uit zijn woorden kwam en een band had gevonden die kon spelen. The Fall die muziekles had gekregen, zoiets. Niet dat we daar moeite mee hebben. Daardoor konden we eigenlijk ondanks de eenzijdigheid, toch best genieten van deze show.

Gezien: Tyvek + Protomartyr – Wilde Westen, De Kreun, Kortrijk, 3 mei 2018
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Stephan Vercaemer

tekst:
Gonzo (circus) Crew
beeld:
Protomartyr - Foto: Stephan Vercaemer
geplaatst:
di 8 mei 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!