The Eternal Drift’s Canticles

Een metalplaat met vijf nummers tussen de negen en dertien minuten doet bij ons al iets dagen. De bandnaam deed dat niet want het gaat hier over een debuut (als we de ep even buiten beschouwing laten). Maar zoals gezegd, de lengte van de nummers maakt ons al duidelijk dat we hier niet met de nieuwste grindcoresensatie te maken hebben. Neen, dit vijftal uit Montpellier (genoemd naar de Slag om Verdun) grossiert in trage metal die zich op het kruispunt tussen doom en sludge bevindt. Opener ‘Mankind Seppuku’ heeft een heel lage vette sludge riff in de achterzak, maar na een tijdje komt een cleane gitaarlijn wat nuance aanbrengen. Ook de wisselwerking tussen een diepe melancholische stem en een screamo variant geeft de song dynamiek. Aan dynamiek –relatief gezien want we spreken hier nog altijd over doom/sludge– heeft de plaat geen te kort. Aan compositie ook niet. Aan pit ons inziens hier en daar wel. Het had voor ons allemaal iets krachtiger aangezet mogen worden. Niet dat we niet van die details houden die bij elke nieuwe luisterbeurt weer opduiken. We zijn er tuk op. Niet dat we geen fan zijn van riffs die minutenlang worden herhaald. We zijn echte suckers voor herhaling. Maar een song als ‘Dark Matter Crisis’ doet iets met ons dat dieper gaat, iets dat inwerkt op onze frontale cortex, daar waar onze impulsbeheersing zit, die door zo’n song niet meer onderdrukt kan worden. Die slepende riff, dat diepe geluid, het doet wat met een mens. Diep het hoofd buigen. Op en neer. Telkens weer. Heerlijk. ‘Glowing Shadows’ heeft ook die kracht in zich. Op z’n minst een interessant debuut en een band die wij zeker in de gaten houden.

tekst:
Christophe Vanallemeersch
beeld:
Verdun_The_Eternal_Drifts
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!