Het Keulse platenlabel Kompakt blies ambient het laatste decennium nieuw leven in. Inmiddels krijgen de Duitsers er maar geen genoeg van en zoekt het genre de breedte op: van de new age-klanken van pianist Nils Frahm tot de ijskoude ambienttechno van Pole. Jens-Uwe Beyer nestelt zich ergens in het midden. Al jaren is hij een van de belangrijkste bijdragers aan de ‘Pop Ambient’-verzamelreeks van Kompakt. In 2012 bracht hij op platenlabel Magazine, waar hij medeoprichter van is, ‘Red Book’ uit. Een lange compositie waarin Beyer krautrock, techno en ambient laat samensmelten. Experimenteel en bij vlagen behoorlijk ontoegankelijk. Toch is Beyer het bekendst onder het alias Popnoname. Drie albums en een handvol 12inches verschenen er reeds. Beyer is een poptroubadour die niet al te voorzichtig laveert tussen synthpop, indie en house. Naar die Bayer is tevergeefs zoeken op ‘The Emissary’. Hij combineert er ambient met zijn twee liefdes: avant-garde en pop. Mengen doet hij niet. Dat maakt van ‘The Emissary’ een afwisselend album dat nogal van mood verandert. De new age-pianoklanken van ‘Hands’ staan er naast de minimale techno van ‘Moonshine Tangerine’. Toch is er een overkoepeld gevoel: Beyer zet de tijd regelmatig stil. De nummers lijken stuk voor stuk te zweven in een tijdloze zone. Hij mixt elementen naar de achtergrond waardoor ze slechts in de verte hoorbaar zijn of gebruikt tegengestelde loops om het effect van vertraging te krijgen. Aan de popkant drapeert hij klanklandschappen zoals The Field dat eerder deed (‘About Turn’ en ’Trip The Light Fantastic’). Hij klinkt er zo lichtvoetig dat het haast pijn doet. Een van de mooiste recente ambient-platen.
